نیمرخ شایستگی حرکتی و سطح فعالیت بدنی در کودکان: نقش تفاوت های سنی

هدف این پژوهش بررسی ارتباط بین شایستگی حرکتی واقعی و ادراک شده با سطح فعالیت بدنی و مطالعه سطح فعالیت بدنی در نیمرخ های متفاوت شایستگی حرکتی است. بدین منظور 123 کودک 7 تا 13 سال (65 پسر و 58 دختر) در سه طبقه سنی 8-7 سال، 11-9 سال و 13-12 سال قرار گرفتند. شایستگی حرکتی واقعی کودکان از طریق آزمون اولریخ (نسخه 2)، شایستگی حرکتی ادراک شده از طریق پرسشنامه شایستگی حرکتی ادراک شده کودکان (دریسکامپر و همکاران 2018) و سطح فعالیت بدنی از طریق پرسشنامه کراکر و همکاران (1998) ارزیابی شد. از طریق تحلیل خوشه ای سلسه مراتبی، چهار نیمرخ شایستگی شناسایی شد: بالا-بالا (شایستگی حرکتی واقعی و ادراک شده بالا)، بالا-پایین (شایستگی حرکتی واقعی بالا، ادراک شده پایین)، پایین- بالا ( شایستگی حرکتی واقعی بالا- ادراک شده پایین) و پایین-پایین (شایستگی حرکتی واقعی و ادراک شده پایین). نتایج نشان داد که بین شایستگی حرکتی واقعی و ادراک شده و سطح فعالیت بدنی در کل نمونه ارتباط مثبت و معنی داری وجود دارد اگرچه اندازه اثر آن کوچک بود. ارتباط بین شایستگی حرکتی واقعی و ادراک شده با فعالیت بدنی تنها در طبقه سوم (13-12) معنی دار بود. همچنین نتایج نشان داد که سطح فعالیت بدنی کودکان دارای نیمرخ بالا-بالا و پایین-بالا مشابه و به طور معنی داری بالاتر از کودکان دارای نیمرخ بالا-پایین و پایین-پایین است. بر اساس نتایج این پژوهش، بررسی ارتباط بین شایستگی حرکتی و سطح فعالیت بدنی بدون در نظر گرفتن سطح شایستگی حرکتی ادراک شده نادرست است و توجه به نیمرخ شایستگی حرکتی کودکان ضروری است.