تبارشناسی مفهوم و مبانی پارادایمی آینده پ‍‍ژوهی

آینده پژوهی به عنوان یک حوزه بین رشته ای، گسترش سریع و رو به رشدی در ابعاد مکانی، زمانی، پارادایم های فلسفی و روش شناسی تجربه کرده است. اگر چه پایگاه آینده پژوهی مدرن در تاریخ آینده پژوهی غرب قرار دارد ولی اندیشیدن درباره آینده، مقوله تازه ای نیست؛ این مقوله، پدیده ای جهان شمول است که می توان ریشه آن را در دوران پیش از تاریخ بشر نیز جست وجو کرد. در تمامی جوامع شناخته شده بشری، مردم در مورد زمان و آینده تصوراتی دارند، این برداشت ها گرچه گوناگون به نظر می رسند، ولی تاکید متفاوتی بر گذشته و آینده دارند و از حیث پرداختن به جزئیات در سطوح مختلفی قرار می گیرند. اما، به هرحال وجود چنین تصوراتی در تمامی جوامع بشری، واقعیتی انکارناپذیر است. لذا این مقاله با رویکرد تحلیل تاریخی- تبارشناسی به موضوع پرداخته و ضمن تبیین مفهوم آینده پژوهی و پارادیم های فلسفی آن، سنت های فکری، دوره بندی تاریخی تغییرات آینده پژوهی و روش شناسی را مورد بررسی قرار داده است.

genealogy of the concept and foundations of the future studies

futurology as an interdisciplinary field has experienced rapid and growing expansion in spatial, temporal, philosophical and methodological paradigms. although the basis of modern futurism is in the history of western futurism, thinking about the future is not new; this category is a universal phenomenon that can be traced back to prehistoric times. in all known human societies, people have ideas about time and the future, these perceptions, although seemingly different, have different emphasis on the past and the future and are at different levels in terms of detail.however, the existence of such ideas in all human societies is an undeniable fact. therefore, this article deals with the issue with the approach of historical-genealogical analysis and while explaining the concept of futurology and its philosophical paradigms, intellectual traditions, historical periodization of futures studies and methodology have been examined.