بررسی نقش عوامل موثر بر بهبود چرخه مدیریت بحران جهت کاهش آسیب پذیری شهروندان در برابر مخاطرات طبیعی ( نمونه موردی :شهر قائمشهر)

توجه به ایمنی و مقاومت ساختمان و رعایت اصول مهندسی ساخت و ساز جهت کاهش آسیب پذیری شهرها در برابر بحرانهای ( طبیعی و غیر طبیعی ) به تنهایی کافی نیست.بلکه لازم است مدیریت بحران بعنوان یکی از حیاتی ترین سطوح مدیریت وارد امور شهری گردد. از آنجا که مدیریت بحران با مولفه ها و چرخه خود معنا پیدا می کند ، ضروری است تا با شناسایی عوامل موثر بر چرخه مدیریت بحران گامی برداشته شود.هدف این پژوهش در گام اول ارزیابی مولفه های مدیریت بحران(‌شاخص های تحلیل خطر پذیری ، پیشگیری و کاهش اثرات مخرب، آمادگی،پیش بینی و هشدار اولیه،پاسخگویی و بهبود و بازیابی) در شهر قائمشهر می باشد و سپس ارتباط این مولفه ها با شاخص های آسیب پذیری مورد سنجش قرار خواهد گرفت .ماهیت تحقیق حاضر به لحاظ هدف کاربردی و روش تحقیق توصیفی و تحلیلی و پیمایشی مبتنی بر توزیع 500 پرسشنامه بین جامعه آماری ( کارشناسان خبره امر مدیریت بحران و دستگاههای امدادرسان در سوانح و حوادث می باشد. و بازیابی در چرخه مدیریت بحران شهر قائمشهر می باشد.نتایج  استنباطی برای تجزیه و تحلیل دو سوال تحقیق از آزمون t تک نمونه ای و ضریب همبستگی spearmans  بهره گرفته شده است .بر اساس یافته های موجود از مطالعات به عمل آمده نشان می دهد که محدوده مورد مطالعه از نظر مولفه های مدیریت بحران(تحلیل خطر پذیری 2.09=x ، پیشگیری و کاهش اثرات مخرب 1.94=x ، آمادگی2.40=x ،پیش بینی و هشدار اولیه 2.37=x ،پاسخگویی 2.74=x و بهبود و بازیابی 2.66=x ) کمتر از میانگین مورد انتظار است . همچنین یک رابطه معنا دار  بین مولفه های مدیریت بحران و کاهش آسیب پذیری وجود دارد. 

sustainable water cycle analysis in buildings to manifest net-zero water buildings

paying attention to building safety and durability and observing the principles of construction engineering alone is not enough to reduce the vulnerability of cities to crises (natural and unnatural). rather, it is necessary for crisis management to enter urban affairs as one of the most vital levels of management. since crisis management makes sense with its components and cycle, it is necessary to take a step by identifying the factors affecting the crisis management cycle. and reduction of destructive effects, preparedness, forecasting and initial warning, response and improvement and recovery) in ghaemshahr city and then the relationship between these components and vulnerability indicators will be assessed. the nature of the present study in terms of practical purpose and method descriptive, analytical and survey research based on the distribution of 500 questionnaires among the statistical population (experts in crisis management and disaster relief services. and retrieval in the crisis management cycle of ghaemshahr city. inferential results for the analysis of two research questions one-sample t-test and spearmans correlation coefficient have been used. based on the available findings from the studies, it shows that the study area in terms of crisis management components (risk analysis x = 2.09, prevention and reduction of destructive effects x = 1.94, readiness x = 2.40, forecast and initial warning x = 2.37, responsive x = 2.74 and recovery and recovery x = 2.66 is less than the expected average. there is also a significant relationship between the components of crisis management and vulnerability reduction.