بررسی پایداری و ساختار فضایی محلات و بافت‌های فرسوده و ناکارآمد شهر اصفهان با استفاده از روش چیدمان فضا

نفوذپذیری و مشکل دسترسی ازجمله مشخصه هایی است که برای بافت های فرسوده و ناکارآمد شهری برشمرده می شود، با این‌وجود در کمتر مطالعه ای این موضوع به‌گونه‌ای روشمند و غیر روایی مورد بررسی و تحلیل قرارگرفته است. بر این اساس پژوهش حاضر، با بررسی ساختار فضایی شهر اصفهان به کمک روش چیدمان فضا، تلاش کرده است تا ضمن معرفی روشی مناسب در مطالعه و تحلیل شرایط ساختاری عرصه های سکونتی شهرها، جایگاه محدوده ها و محلات فرسوده و ناکارآمد اصفهان را نیز در ساختار فضایی شهر موردبررسی قرار دهد. در این رابطه با استفاده از شاخص «هم‌پیوندی» میزان قابلیت حرکت و ارتباط در شهر اصفهان، همچنین محدوده های هدف، به‌صورت کمی در سطح کلان، میانی و محلی مدل‌سازی شده و میزان ارزش هم‌پیوندی محدوده های هدف در قیاس با کل شهر با استفاده از پنج آماره میانگین، کمینه، بیشینه، انحراف معیار و اختلاف میانگین هم‌پیوندی شهر و محدوده های هدف، تحلیل شد. یافته‌ها نشان می دهد که ارزش هم‌پیوندی ساختار فضایی محدوده های هدف در هر سه سطح ذکرشده پایین‌تر از سایر محلات شهر است، که این مسئله موید ناپایداری، ضعف دسترسی و نفوذپذیری این محدوده ها در شهر می‌باشد. لذا نتایج حاصل از تحلیل با روش چیدمان فضا به شکلی روشمند ارتباط معنی‌دار و مستقیمی را بین ساختار فضایی محلات دارای بافت فرسوده و سایر محلات، با وضعیت آن‌ها نشان می‌دهد که این نکته حکایت از کارآمدی روش مذکور در مطالعه ی موضوعات مشابه دارد.

study on space sustainability and structure of worn-out and inefficient fabrics and neighborhoods of esfahan city using space syntax

permeability and access problems are two traits of worn-out and inefficient fabrics of cities; however, rarely they have been studied in a systematic and non-narrative way. by examining the spatial structure of isfahan using space syntax, it has been tried to study on place of worn-out and inefficient districts, and neighborhoods of esfahan in spatial structure of city meanwhile introducing an appropriate way to study and analyze the structural conditions of the residential areas of cities. by using & integration& index, the ability to move and communicate in the city, and in target districts, were quantitatively modeled in macro, intermediate and local level, and the integration value of the target districts in relative to the entire city were analyzed by using five circumstantial evidences (average, minimum, maximum, standard deviation and the mean difference of integration value of city and target districts). the results show that the integration value of the target district spatial structure in all three levels is lower than other city neighborhoods; confirming the weakness of accessibility and permeability of these areas in the city. so, the results of the analysis using space syntax show a significant direct relationship between spatial structure of neighborhoods included worn-out fabrics and other neighborhoods with their status, in a systematic way, and suggest the effectiveness of these methods in the study of the same issues.