الگویابی معادلات ساختاری نقش میانجی مدیریت منابع انسانی سبز در رابطه بین تعهد سبز مدیریت ارشد و عملکرد زیست محیطی

تعهد سبز و عملکرد زیست محیطی نتیجه احساس نگرانی‌های افراد در سازمان نسبت به مسائل زیست‌محیطی است. البته در ادبیات دانشگاهی اجماعی در خصوص تعریف تعهد در مورد مسائل زیست محیطی وجود ندارد و حتی بالاتر از این، شاید هیچ درک درستی از تعهد برخاسته از افراد و سازمان وجود ندارد. هدف اصلی پژوهش حاضر الگویابی معادلات ساختاری تاثیر تعهد سبز مدیریت ارشد بر عملکرد زیست محیطی با نقش میانجی مدیریت منابع انسانی سبز (مطالعه موردی شرکت‌های تولیدی شهرکرد) می‌باشد. پژوهش حاضر، از حیث هدف، کاربردی است و از لحاظ نحوه گردآوری داده‌ها، توصیفی- پیمایشی است. در این پژوهش برای سنجش متغیر تعهد سبز مدیریت ارشد از پرسشنامه دیلی و همکاران(2007)، برای سنجش متغیر منابع انسانی سبز از پرسشنامه جابور(2011) ، برای سنجش عملکرد زیست محیطی ازپرسشنامه کیم وهمکاران(2016)استفاده گردید. جامعه آماری این پژوهش 168 نفر از مدیران شرکت‌های تولیدی شهر شهرکرد می‌باشد که با استفاده از جدول مورگان تعداد 117 نفر به عنوان نمونه انتخاب و با روش نمونه گیری تصادفی ساده پرسشنامه بین آنها توزیع گردید. جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها و آزمون فرضیه‌ها از نرم‌افزار اس پی اس اس و پی ال اس استفاده گردیده است.نتایج نشان می‌دهد که تعهد سبز مدیریت ارشد بر عملکرد زیست محیطی شرکت تاثیر مثبت معنادار دارد. همچنین تعهد سبز مدیریت ارشد بر مدیریت منابع انسانی سبز شرکت تاثیر مثبت معنادار دارد. اما مدیریت منابع انسانی سبز بر عملکرد زیست محیطی تاثیر مثبت ندارد.

structural equation modeling of the mediating role of green human resource management in the relationship between senior management’s green commitment and environmental performance

green commitment and environmental performance is the result of feeling the concerns of people in the organization regarding environmental issues. of course, there is no consensus in the academic literature regarding the definition of commitment regarding environmental issues, and even above this, perhaps there is no correct understanding of the commitment arising from individuals and organizations. the main goal of the current research is to model the structural equations of the impact of senior management's green commitment on environmental performance with the mediating role of green human resource management (a case study of shahrekord manufacturing companies). the current research is practical in terms of purpose and descriptive-survey in terms of data collection. in this research, the questionnaire of daly et al. (2007) was used to measure the variable of green commitment of senior management, the questionnaire of jabour (2011) was used to measure the variable of green human resources, and the questionnaire of kim et al. (2016) was used to measure the environmental performance. the statistical population of this research is 168 managers of manufacturing companies in shahrekord, 117 of them were selected as a sample using morgan's table, and the questionnaire was distributed among them by simple random sampling. spss and pls software were used to analyze the data and test the hypotheses. the results show that the green commitment of senior management has a significant positive effect on the company's environmental performance. also, the senior management's green commitment has a significant positive effect on the company's green human resources management. but green human resource management does not have a positive effect on environmental performance.