پهنه‌بندی کاربری‌ها بر اساس توان اکولوژیک برای مدیریت اراضی روستای مکیدی

امروزه کاربری‌های نامناسب اراضی و بهره‌برداری بی‌رویه و غیر‌اصولی از منابع آب، خاک و پوشش‌گیاهی، عرصه‌های وسیعی از کشور را در معرض تخریب اراضی قرار داده است. لذا ساماندهی کاربری اراضی بر اساس توان اکولوژیک آن، نقش بسزایی در مدیریت محیط و جلوگیری از تخریب آن در راستای توسعه پایدار دارد. در این پژوهش، آمایش سرزمین روستای مکیدی (با مساحت 2415 هکتار) در جنوب منطقه حفاظت شده ارسباران به‌منظور تداوم استفاده بهینه از توان سرزمین در جهت بهبود شرایط زندگی و حفظ محیط‌زیست انجام گرفت. در گام نخست شناسایی منابع اکولوژیک و اقتصادی و اجتماعی منجر به تهیه نقشه‌های منابع در مقیاس 1:10000 گردید و با تجزیه و تحلیل و جمع‌بندی داده‌ها به شیوه سیستمی، نقشه واحدهای محیط زیستی با 1571 اکوسیستم خرد حاصل گردید. از مقایسه ویژگی‌های این واحدها با مدل‌های اکولوژیکی، اولویت‌بندی و ساماندهی کاربری‌ها انجام گرفت و در نهایت نقشه آمایش سرزمین اراضی مکیدی با اهداف مدیریتی تهیه شد. وسعت اراضی واجد توان برای کاربری‌ها نشان می‌دهد که در منطقه مورد مطالعه 0/67 درصد زراعت آبی، 8/49 درصد به زراعت دیم، 26/89 درصد به مرتع‌داری، 13/64 درصد به جنگل‌داری حمایتی، 0/34 درصد به اکوتوریسم متمرکز و 49/15 درصد به حفاظت اختصاص یافته است.

application zonitation based on ecological capacity for area management in makidi

nowadays because of various factors, including inappropriate land use, and indiscriminate exploitation of water resources, soil and vegetation, wide areas of the country were exposed to destruction of lands and desertification. therefore land use planning based on its ecological capability has a significant role in environmental management and in preventing environmental degradation in the direction of sustainable development. in this study, land use planning for makidi village (2415 ha) in south of arasbaran protected area has been conducted. the main objectives of the plan were to promote sustainable use, to increase living conditions, and enhance environmental conservation in the region. first, ecological and socio-economic resources were surveyed and mapped (scale 1:10000). then data analysis and integration with system analysis approach were performed. as a result, 1571 micro-ecosystems were mapped. ecological capability of mapping unit was evaluated for aquatic cultivation, dry farming, range management, forestry, ecotourism and conservation with the aid of specified ecological models. finally with coordination of socioeconomic data and ecological capability of mapping unit, priority of land uses was established. at the end, map of land use planning for makidi area was depicted for management purposes. the results show that %0.67 of allocated land use is suitable for irrigation farming, %8.49 for dry farming, %26.89 for range management, %13.64 for protected forestry, %0.34 for intensive ecotourism and finally .%49.15 for conservation.