تبیین معیارهای ارتقاء حس دلبستگی به مکان با رویکرد برنامه ریزی طراحی محور (شهر پرند)

حس دلبستگی به مکان به عنوان زنجیره‌ای میان افراد و محیط‌های معنادار است که مبنای تعامل عاطفی مثبت انسان با فضاست که به عنوان بعد مهمی در بهبود کیفیت زندگی شهری است. از طرفی، برنامه‌ریزی طراحی‌محور نیز به عنوان رویکردی میانی بین برنامه‌ریزی و طراحی به عنوان تفکری کیفیت‌گرا به دنبال پاسخ‌گویی به مسائل کیفی موجود در شهر است. بنابراین، مسئله تحقیق، رسوخ مباحث کیفی در مقیاس‌های کلان است. هدف از این مطالعه، تبیین معیارهای ارتقای حس دلبستگی به مکان با تاکید بر رویکرد برنامه‌ریزی طراحی‌محور در شهر جدید پرند که دارای جاذبه‌های تاریخی‌ فرهنگی و طبیعی و موقعیت استقراری مناسب است. روش این پژوهش، آمیخته اکتشافی است که پس از بررسی مبانی نظری و پیشینۀ پژوهش و تجزیه‌وتحلیل کیفی سوابق موضوعی، از روش تحلیل محتوای استقرایی و روش کدگذاری در بخش کیفی استفاده شد. در بخش کمی پس از توزیع 394 پرسشنامه، از روش آمار توصیفی و استنباطی با نرم‌افزارهای spss و pls و آزمون‌های کولموگروف‌ اسمیرنف و رگرسیون و همبستگی استفاده شد. با توجه به نتایج آزمون، بین کلیۀ متغیرهای پژوهش، همبستگی وجود دارد. فرضیات اصلی پژوهش بیان می‌کنند که سه عامل هویت مکان، وابستگی به مکان و عوامل برنامه‌ریزی طراحی محور بر ارتقای حس دلبستگی به مکان تاثیر مثبت و معناداری دارند. با آزمون فرضیه می‌توان اظهار داشت که با ارتقای مولفه‌های محیطی‌ زمینه‏ای، احساسی‌ عاطفی، اجتماعی‌ مشارکتی، کالبدی، فرهنگی‌ اعتقادی، شناختی‌ ادراکی، طراحی و برنامه ‏ریزی، حس دلبستگی به مکان در شهر پرند ارتقای پیدا می کند.

explain the criteria for promoting a sense of attachment to a place with the design led planning approach (parand city)

the sense of attachment to a place is one of the most important components of quality in urban spaces, which has semantic, emotional, and functional factors. this feeling takes place after understanding and judging the environment. in the case of satisfaction, it causes the optimal use of the environment and ultimately causes the continuation of the presence of individuals. in the evaluation and experiences of the implementation of urban development projects in the world and especially in our country, it has been proven that these projects have had little success in creating a qualified urban environment. in this regard, a new approach to preparing urban development plans with an approach to the city and an integrated vision called design-oriented planning has been proposed, which is a general process to connect planning to design. this topic is a product-oriented design that pays attention to all dimensions: physical, economic, social, psychological, perceptual, and visual. as one of the five cities around tehran, parand city is of special importance due to its location and characteristics. its special place is due to its special place to organize the population and the activity of the urban complex in the master plan and the plan of the urban complex of tehran, i.e., the plans beyond it. moreover, parand city has a special regional location, which is strategic in terms of location. this research seeks the question of how design-based planning as an approach to improve the quality of the urban environment can be used to formulate a model to improve the sense of attachment to the place as one of the most important components of quality in parand city. the key goal of this research in this direction is to determine the criteria for improving the sense of attachment to the place as an important dimension in improving the quality of urban life, emphasizing the design-led planning approach in parand city.