راهبردهای تحقق چشم انداز حکمروایی هوشمند در شهرهای ایران

حکمروایی هوشمند شهری سبکی از مدیریت است که بر مبنای مشارکت هوشمند شهروندان از درگاه فناوری اطلاعات و ارتباطات شکل می‌گیرد. این شکل جدید از حکمروایی، شهروندان را از مصرف‌کنندگان منفعل خدمات شهری به بازیگران فعال تبدیل می‌کند که می‌توانند درباره نوع خدماتی که به آن نیاز دارند اظهارنظر کنند. هدف این تحقیق ارائه راهبردهای کلان و قابل تعمیم برای حکمروایی هوشمند در شهرهای ایران است. نوع تحقیق حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر ماهیت و روش، پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش شامل 170 نفر از مدیران شهری و متخصصین دانشگاهی در حوزه برنامه‌ریزی شهری است که با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند (170 نفر) انتخاب‌شده است. اطلاعات لازم از طریق پرسشنامه گردآوری و خروجی با استفاده از مدل آماری نرم‌افزار minitab و معادلات ساختاری (eqs) مدلسازی شدند. در نهایت راهبردهای پیشنهادی در قالب مدل استراتژیک soar استخراج شدند.نتایج به‌دست‌آمده از تجزیه‌ و تحلیل اطلاعات نشان می‌دهد که در وضع موجود بیشترین امکان تحقق‌پذیری مربوط به شاخص‌های اجتماعی – شهروندی و تصمیم سازی هوشمند است؛ همچنین یافته‌های تحقیق بیانگر این است که میزان اثرگذاری متغیرهای مستقل بر روی متغیر وابسته تا سطح 51 درصدی قابل پیش‌بینی می‌باشد و معنی‌داری بین متغیرهای مستقل و وابسته تا سطح 95 درصدی معناداری را نشان داده و در بین مولفه‌های مربوط به حکمروایی هوشمند شهری، مولفه‌های مدیریتی سازمانی با ضریب بتا 363 درصدی و عوامل فناوری با ضریب بتا 206 درصدی دارای بیشترین تاثیرگذاری بر حکمروایی هوشمند در شهرهای ایران می باشد.

strategies for realizing the vision of smart governance in iranian cities

introductiongovernance can be seen as an action, method, or system of administration in which the boundaries between organizations and the public and private sectors fade into each other's shadows. the essence of governance refers to the existence of interactive relationships between and within the government and non-government forces. good urban governance is considered one of the four features of sustainable development and one of its tools, which has been mentioned in the development literature since the 1980s. urban governance is a multilateral process between the official actors of the city administration on the one hand, as well as the activists of the civil arena as informal actors whose multifaceted interactions can lead to the compatibility of various interests among the actors. what is evident in this concept is the entry of civil society and the private sector into the process of planning and managing (urban) affairs. this is despite the fact that the government is a set of official and legal institutions with legal power. (smart) cities need a proper governance system to connect all forces at work, enable knowledge transfer, and facilitate decision-making to maximize their socioeconomic and environmental performance. therefore, we conclude that smart city governance is a style of management that is formed based on the intelligent participation of citizens through information and communication technologies. smart city governance is a style of management that is formed based on the intelligent participation of citizens through information and communication technology. this new form of governance makes citizens from passive consumers of urban services to active actors who can comment on the kind of service they need. the purpose of this research is to provide macro and generalizable strategies for smart governance in iranian cities.materials and methodsthe present research is descriptive-analytical and survey research. also, in terms of purpose, it is fundamental. according to the nature of the subject and the investigated indicators, documentary research methods and field studies (questionnaires, interviews) have been used to collect information. the questions were collected based on the variables determined by a likert scale with five options (completely disagree, disagree, have no opinion, agree, completely agree). the validity of the questionnaire was confirmed by experts related to the research and its reliability was confirmed using cronbach's alpha test. the statistical population of this research includes 170 city managers and university experts in the field of urban planning, which was selected using the purposeful sampling method (170 people). the necessary information was collected through a questionnaire and the output was modeled using the statistical model of minitab software and structural equations (eqs). finally, the proposed strategies were extracted in the form of the soar strategic model.