بازآفرینی بافت تاریخی مبتنی بر توسعه ی میان افزا؛ راهکاری در پایداری اجتماعی-اقتصادی شهر

در رویکرد توسعه پایدار، برای کنترل رشد افقی شهرها که موجب مشکلات کالبدی و اجتماعی، شکل‌گیری بافت‌های فرسوده و عدم تعادل در سیستم خدمات‌رسانی شهری می‌شود، بهتر است به جای زیرِ ساخت بردن زمین‌های حاشیه‌ای شهرها، اراضی خالی‌مانده درون شهری، بالاخص بافت‌های فرسوده توسعه یابند، مشروط به اینکه با افزایش سرانه‌ی خدمات شهری نیز همراه گردند. پژوهش حاضر ابعاد اجتماعی–اقتصادی توسعه میان‌افزا و تاثیر آن بر پایداری شهری را مطابق با آموزه‌هایی که برای بافت تاریخی شهر تهران استخراج شده؛ تحلیل کرده و راهبردها و سیاست‌هایی برای توسعه میان‌افزای محله عودلاجان تهران ارائه می‌کند. با مرور ادبیات این رویکرد در ایران و جهان و بازخوانی مفهوم توسعه مجدد اراضی رها شده و قهوه‌ای، اهمیت این موضوع در توسعه شهری تبیین شده است، سپس با مستندسازی تجارب داخلی و خارجی و بررسی نقاط ضعف و قوت برنامه‌های اجرا شده، زمینه ارتقاء دانش نظری در عرصه توسعه درونی و توسعه مجدد این اراضی فراهم آمده تا بتوان سیاست‌های کارآمدتری را اتخاذ کرد. روش تحقیق، از نوع تحلیلی- تفسیری بر پایه مطالعات و ارزیابی نمونه‌های موردی است و نتایج آن نشان‌دهنده اهمیت توسعه مجدد اراضی رها شده درون شهری است که علاوه بر کیفیت-بخشی در عرصه پروژه، در بافت پیرامونی به عنوان محرک برنامه‌های بازآفرینی شهری عمل می‌کنند. هدف اصلی این پژوهش شناخت و بررسی پهنه‌های توسعه میان افزای محله عودلاجان تهران و اولویت‌ها و ظرفیت‌های آن و پاسخ به پرسش اصلی تدوین شده است: محله عودلاجان تهران چه فرصت‌هایی برای توسعه میان‌افزا دارد؟

regeneration the historical context based on infill development; a solution to the social -economic sustainability of the city

in the sustainable development approach,in order to control the horizontal growth of cities,which causes physical and social problems,the formation of worn-out structures and imbalances in the urban service system,it is better to empty vacant lands within the city,especially worn-out structures,instead of infrastructure.to be developed,provided that they are accompanied by an increase in the percapita municipal services.the present study examines the social-economic dimensions of infill development and its impact on urban sustainability in accordance with the teachings extracted for the historical context of tehran;analyzes and presents strategies and policies for the infill development of tehran's oudlajan neighborhood.by reviewing the literature of this approach in iran and the world and documentation the concept of redevelopment of abandoned and brown lands,the importance of this issue in urban development has been explained,then by documenting domestic and foreign experiences and examining the strengths and weaknesses of implemented programs,knowledge promotion a view has been provided in the field of internal development and redevelopment of these lands in order to adopt more effective policies.the research method is analytical-interpretive based on the study and evaluation of case studies and its results indicate the importance of redevelopment of abandoned lands within the city that in addition to improving the quality of the project in the context as an incentive for urban regeneration programs.the main purpose of this study is to identify and study the infill development zones oudlajan neighborhood and its priorities and capacities and to answer the main question:what opportunities does oudlajan neighborhood of have for infill development?