محبوب‌القلوب؛یک انتحال کهن

در پژوهش حاضر به بررسی نسخه‌ای خطی به نام محبوب‌القلوب پرداخته شده که در بخش حالت افندی کتابخانۀ سلیمانیه در ترکیه نگهداری می شود. از نگارندۀ اثر و سال نگارش آن اطلاعاتی در دست نیست. پیش از این گمان می‌شد که این اثر بسیار منحصربه‌فرد و دارای اطلاعاتی خاص و نادر است؛ به همین دلیل گمان می‌رفت که تصحیح آن می‌تواند نظر محققان و علاقه‌مندان به ادب فارسی را جلب نماید.در این پژوهش، ابتدا این اثر با مرزبان‌نامۀ وراوینی و سیرالملوک خواجه نظام‌الملک طوسی و دیگر آثار فارسی مقایسه شد و داستان ها و روایات نقل‌شده در آن از حیث چگونگی اقتباس بررسی شده اند. دربخش اصلی این پژوهش‌سعی شده است که شائبۀ انتحال این اثر برسی شودو در بخش دیگر آن، سعی شده مشخصات دست‌نوشته بررسی و زمان و مکان کتابت آن گمانه‌زنی شود؛ همچنین ماُخذ ابیات نقد شده در این متن مشخص شود. بر اساس ویژگی های ظاهری نسخه، بیت هایی که مصنّف در لابه لای سطرهای اثر آورده و همچنین زبان و کیفیت نثر، گمان می رود که این متن قریب به صد سال پس از مرزبان‌نامۀ وراوینی، یعنی بین سال‌های 700 تا 730 ق. گردآوری شده است.

mahbūb al-qulūb: one old plagiarism

abstractin the present research, an examination is conducted on a manuscript known as mahbūb al-qulūb, which is preserved in the afandi section of the sulaymaniyah library in turkey. information regarding the author of this work and its date of composition is not available. previously, it was believed that this work was unique and contained specific and rare information; hence, it was thought that its edition could attract the interest of researchers and enthusiasts of persian literature.in this study, this work is initially compared with marzbān-nāmē of varavīnī, and siyar al-mulūk by khwaja nasir al-din tūsi, along with other persian works, and the stories and narratives contained therein are analyzed in terms of their sources. the issue of attribution is also addressed in this work, investigating whether it contains signs of plagiarism. afterwards, in this research, efforts are made to examine the characteristics of the manuscript and speculate on the time and place of its transcription. based on the language and the quality of prose, as well as the physical features of the manuscript and the verses mentioned by the author within the text scholars believe that this text was compiled nearly a century after marzbān-nāmē, between the years 700 to 730 ah.