معرفی تذکره‌الشّعرای محمد عبدالغنی مئو فرّخ‌آبادی

تذکره‌الشعرای مولانا محمد عبدالغنی فرخ‌آبادی (ف1916م) جزء تذکره‌های عمومیِ تحقیقیِ متاخّر در شبه قاره به حساب می‌آیدکه تا به حال ناشناخته و مورد بررسی قرار نگرفته‌است . این کتاب را می توان ذیل ارمغان آصفی دانست که در آن ذکر شاعرانی آمده که نمونه اشعار آنها در آن کتاب آورده شده است. این تذکره، شرح حال 1027 شاعر است که بصورت جدول و بر اساس تخلّص آنان به ترتیب الفبایی مرتّب شده‌‍‌ است. هدف ما دراین مقاله، نگاهی مختصر به زندگی نویسنده وبررسیِ محتوائی تذکره الشعرای اوست .اهمیّت این تذکره ازین جهت است که نویسنده، در عین ایجاز ، شرح حال شعرا را درحد یک جمله تا یک پاراگراف، براساسِ تخلّص‌،نام،سال وفات‌،وطن ،ملک و عهد طبقه بندی کرده است؛بر همین اساس، دادنِ اطلاعات مفیدی همچون: حَسب ونَسب شاعران ،ذکر ماده تاریخ مرگ اغلب آنان و ذکر سفرها از دیگر ویژگی‌های این تذکره ‌است که در سایر تذکره ها کمتر به آن توجه شده‌است . این تذکره را با تسامح می‌توان ،علیرغم کثرتِ نام شاعران، مختصر‌ترین کتابِ‌تذکره فارسی به صورت جدول دانست که صرفا بر اساسِ اطلاعات تاریخی ومستند فراهم آمده‌است. ‌

introducing muhammad abdul ghani moura farrokhabadi

the tazkira al-shaarai of maulana mohammad abdul ghani farrukhabadi (1916 ad) is considered to be one of the latest public research tazkira in the subcontinent, which has not been known and studied until now. this book can be considered under armaghan asefi, which mentions poets whose poems are included in that book. this tazkira is the biography of 1027 poets, which is arranged in alphabetical order based on their purity. our goal in this article is to take a brief look at the author’s life and examine the content of his poets’ biography. the importance of this biography is that the author, while being brief, describes the biography of the poets in one sentence to one paragraph, based on purity, name, year of death, country, malik and ahed have been classified; on this basis, giving useful information such as: poets’ names and lineage, mention of the date of death of most of them, and mention of travels are other features of this tazkira, which have received less attention in other tazkira. despite the abundance of poets’ names, this tazkira can be considered as the most concise book of persian tazkira in the form of a table, which is based solely on historical and documented information.