مقایسۀ فضای گفتمانی در ساختارِ آئین و فُرمِ سینمایی بر اساس نظریۀ اسطوره‌سنجی ژیلبر دوران بستر مطالعاتی: مرثیۀ برف

پژوهش حاضر بر آن است تا با تمرکز بر روش اسطوره‌سنجیِ ژیلبر دوران به بررسی رابطۀ فُرمِ سینما و ساختار‌های آیینی و کُهن‌الگویی بپردازد. مسئلۀ اصلی تحقیق این است که نیروهای برسازندۀ تخیل و ادراک، با چه فرایندی با فُرم‌های بصری درگیر می‌شوند. به نظر می‌رسد این فرایندها به مثابۀ نوعی از کارکردهای زیبایی‌شناختی سینما، از قبل با الگوهای ثابت، ایستا و کُهن‌الگویی درگیر هستند؛ به نحوی که کُنشِ تماشاکردن، فضای آمیخته و درهم‌تنیده ای‌ از نیروهای هم‌سو و متضاد را پدید می‌آورد که از یک‌سو، با ساختارهایِ بیرونی مانند نظام‌های اجتماعی و جهان‌زیست‌های تماشاگران و از سوی دیگر، در پیوند با نظام‌های درونی همچون کُهن‌الگوها، نمادها، ارزش‌ها و باورهای اخلاقی درگیر است. پژوهش به روش توصیفی تحلیلی انجام و داده‌ها از منابعِ کتابخانه‌ای گردآوری شده است. تاملات بر روی فیلمِ مرثیۀ برف، نشان داد کارکردهای زیبایی‌شناختیِ فُرمیک، این روابط را به فضایی هم‌آمیخته، تنشی و سیّال تبدیل کرده است؛ به‌گونه‌ای که ارزش‌ها و مفاهیم در ساختاری نرم و منعطف و در عینِ حال نظام‌مند و منسجم شکل می‌‌گیرند.

a comparative study of discursive space in ritual structure and forms of the cinematic based on gilbert doran’s theory of mythocritique in lament of the snow

the current research examines the relationship between form in cinema and the structure of ritual and archetypal systems based on gilbert doran’s method of myth analysis. the main issue is how the creative forces of imagination and perception interact with visual forms. it is assumed that these processes, as kinds of aesthetic functions of cinema, are already involved with fixed, static and archetypal patterns, and the act of watching creates a mixed and interwoven space of aligned and opposite forces. this space, on one hand, is involved with external structures such as social systems and cosmologies of spectators, and on the other hand, is connected with internal systems such as archetypes, symbols, moral values ​​and beliefs. this research has developed a theoretical framework drawing on a descriptive and analytical method. reflections on the film lament of the snow show that the formic aesthetic functions transform these relationships into a mixed and fluid space in which values ​​and concepts are created anew.