ارزیابی پایداری مقاصد گردشگری روستایی از دیدگاه جامعه محلی؛ مورد مطالعه شهرستان نیشابور

گام برداشتن در مسیر توسعه پایدار گردشگری روستایی نیازمند درک و شناخت جامع از وضعیت و درجه پایداری گردشگری است، مدل بارومتر ابزاری مفید در ایجاد آگاهی از وضعیت پایداری گردشگری است چرا که به برنامه ریزان و سیاست گذاران جهت تغییرات و ظرفیت تحمل پذیری مقاصد گردشگری را نشان می دهد. از این رو پژوهش حاضر به ارزیابی پایداری گردشگری در روستاهای دارای پتانسیل شهرستان نیشابور با استفاده از مدل بارومتر می پردازد. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و از لحاظ هدف کاربردی، از لحاظ زمان مقطعی است. گردآوری اطلاعات با استفاده از روش های اسنادی و میدانی بوده است. در این مطالعه 13روستای مقصد گردشگری شهرستان شناسایی و مورد مطالعه قرار گرفت. واحد تحلیل 189 نفر از خانوارهای روستایی است که به صورت تصادفی انتخاب و در کمی نمودن پایداری گردشگری روستایی ذیل سه بعد با 40 شاخص مشارکت نمودند. بر اساس روش بارومتر ارزش پایداری در طیف لیکرت در بعد اجتماعی 1/2 اقتصادی 25/2 و زیست محیطی 45/2 و کمتر از حد متوسط و پایین ارزیابی شده است. همچنین میانگین پایداری گردشگری روستایی در روستاهای مقصد گردشگری 68/2 است. نتایج بارومتر پایداری پرسکات آلن نشان داد امتیاز شاخص رفاه اکوسیستم طبیعی و رفاه انسانی  26/0 می باشد. در واقع از دیدگاه مردم محلی درجه پایداری سیستم پایین بوده و توسعه‌ گردشگری در روستاهای مقصد گردشگری شهرستان در سطح نسبتاً ناپایدار قرار دارند. بین روستاهای مطالعه شده از لحاظ پایداری توسعه‌ گردشگری تفاوت معناداری وجود دارد. به طوری که روستای بوژان و دیزباد بالا بالاترین درجه پایداری و روستاهای قلعه شیشه و اسحاق آباد از کمترین درجه پایداری برخوردار هستند.

assessing the sustainability of rural tourism destinations from the perspective of the local community; the case study of neyshabur county

taking a step in the path of sustainable development of rural tourism requires a comprehensive understanding and understanding of the state and degree of tourism sustainability. the development of tourism activities in different geographical areas, especially in rural areas, is doomed to failure, regardless of sustainability concepts and issues, because the development of tourism only in villages does not lead anywhere and the future of rural tourism activities and fields faces challenges and obstacles. if rural tourism is properly planned and managed with a sustainable approach, it may be the creator or driver of a development process in rural areas as well as the sustainability of local communities in all economic, social, cultural sub-branches as well as tourism activity. therefore, it is necessary to carry out a scientific and accurate assessment of the sustainability situation in different dimensions, taking into account the sustainable tourism development approach. the best known tool for measuring the level of sustainability is the sustainability barometer; because this model is a useful tool in creating awareness of the sustainability of tourism and shows the planners and policy makers the direction of changes and the tolerance capacity of the tourist destinations. therefore, the present study evaluates the sustainability of tourism in villages with potential in neyshabur county using the barometer model. methodology:the descriptive-analytical research method has an applied purpose, and it is cross-sectional in terms of time. information was collected using documentary and field methods. in this study, 13 villages of the city’s tourism destination were identified and studied. the unit of analysis is 189 people from rural households who were randomly selected and participated in quantifying the sustainability of rural tourism under three dimensions with 40 indicators including environmental sustainability (16 variables), social (9 variables), economic (15 variables) dimensions.