تحلیل رابطه عوامل جمعیتی با وضعیت اشتغال بخش کشاورزی مورد مطالعه: روستاهای استان اصفهان

توسعه روستایی مرهون بهبود شاخص‌های مختلفی است که یکی از مهمترین آن‌ها، اشتغال‌زایی است. اشتغال‌زایی در طی چند دهه گذشته اهمیت بیشتری داشته است؛ چرا که روستاها با معضلات مختلفی از جمله مهاجرت، نابرابری، تخلیه جمعیتی رو به رو بوده‌اند. ریشه بسیاری از این مشکلات، بیکاری و نبود یک اشتغال پایدار است. عواملی گوناگونی  در اشتغال زایی موثر است که از ان جمله می توان به شاخص های جمعیتی اشاره نمود. هدف اصلی این تحقیق، بررسی عوامل موثر جمعیتی بر اشتغال بخش کشاورزی در روستاهای استان اصفهان است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر آمار سازمانی مربوط به اشتغال روستایی استان اصفهان است. تجریه و تحلیل در نرم افزار eviews 10 مبتنی بر تدوین یک معادله رگرسیونی لگاریتمی متشکل از نرخ باسوادی، تعداد مهاجران، بارتکفل خالص، جمعیت فعال و متغیر مجازی میزان استقبال روستائیان از طرح‌های مشارکتی در بخش کشاورزی انجام شده است. نتایح تحقیق نشان می‌دهد که به ازای یک درصد افزایش در نرخ باسوادی در روستاها، اشتغال در بخش کشاورزی 0.5 درصد کاهش می‌یابد. این موضوع استفاده از روش‌های غیرعلمی و سنتی بودن کشاورزی در روستاهای منتخب را نشان می‌دهد. همچنین با افزایش یک درصد مهاجرت از روستاهای استان اصفهان، اشتغال در بخش کشاورزی 0.06 درصد کاهش می‌یابد. نتایج نشان دهنده این است که با افزایش یک درصد بار تکفل خالص، 0.5 درصد اشتغال بخش کشاورزی در منطقه کاهش و با افزایش یک درصد جمعیت فعال، اشتغال در بخش کشاورزی 0.64 درصد افزایش می‌یابد. این درصد برآورد شده تایید کننده‌ی اشتغال 65 درصدی روستائیان در بخش کشاورزی استان اصفهان است. ضریب متغیر مجازی مثبت برآورد شده‌، نشان می‌دهد با افزایش یک درصد استقبال روستائیان از طرح‌های مشارکتی، اشتغال در بخش کشاورزی 0.6 افزایش می‌یابد. دلیل اصلی این امر، ایجاد اشتغال جدید در اجرای طرح‌های مشارکتی و افزایش ارزش افزوده در بخش کشاورزی به کمک این نوع طرح‌ها است.

analysis of the relationship between demographic factors and employment situation in the agricultural sector (case study: villages of isfahan province)

rural development depends on improvement in different factors, one of the most important ones being job creation. job creation has become increasingly important in the last decades because villages have been facing many challenges including migration, inequality, and population evacuation. most of these problems and challenges are rooted in unemployment and lack of sustainable jobs. a lot of factors influence job creation, demographic indices being one of them. the main purpose of the present research was to investigate the demographic factors influencing employment in the agricultural sector in the villages of isfahan province. the methodology applied was descriptive-analytical, based on organizational statistics about rural employment in isfahan. eviews 10 was used for the analysis based on a logarithmic regression equation consisting of literacy rate, the number of immigrants, net dependency burden, and active population, and the dummy variable was the rate of welcome of villagers to participatory projects in the agricultural sector. the results indicated that each 1% increase in literacy rate of villages, reduces employment in the agricultural sector by 0.5%. this shows unscientific and traditional methods of agriculture in the villages selected. furthermore, 1 percent increase in immigration from isfahan villages reduces employment in the agricultural sector by 0.06%. the results also indicate that 1% increase in net dependency burden decreases agricultural employment in the region by 0.5%, and 1% increase in the active population increases agricultural employment by 0.64%. the percentage approves that 65% of the villagers work in the agricultural sector in isfahan. the positive dummy variable coefficient estimated shows that 1% increase in villagers’ welcome to participatory projects increases agricultural employment by 0.6%. the main reason for this is, implementing participatory projects creates new jobs and results in increasing value added in the agricultural sector.