مقایسه اثربخشی آموزش قصه گویی مبتنی بر خودگویی مثبت و ذهن‌ آگاهی کودک محور برامیدواری در کودکان سرطانی

هدف: این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی آموزش قصه‌گویی مبتنی بر خودگویی مثبت و ذهن آگاهی کودک محور بر امیدواری در کودکان سرطانی می‌باشد. روش: این پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی دارای پیش‌آزمون-پس‌آزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه کودکان 8 تا 12 ساله مبتلا به انواع سرطان که در سال 1400 تا خرداد 1401 در بیمارستان بوعلی سینای ساری تحت درمان بودند، انتخاب شدند. حجم نمونه شامل 60 کودک مبتلا به سرطان که به روش نمونه‌گیری هدفمند برحسب معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند و سپس به طور تصادفی در سه گروه 20 نفری، دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل جایگماری شدند. گروه آزمایشی اول به مدت 10 جلسه تحت آموزش قصه‌‌گویی مبتنی بر خودگویی مثبت و گروه دوم آزمایش دوم نیز 10 جلسه تحت آموزش ذهن آگاهی کودک محور قرار گرفتند. ابزار استفاده شده پرسشنامه‌ی امیدواری کودکان (اسنایدر و همکاران، 1996) می‌باشد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با تحلیل واریانس آنوا و آزمون تعقیبی بن فرونی در نرم افزار spss-25 انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد هر دو روش آموزش در افزایش امیدواری کودکان سرطانی با اثربخشی معناداری همراه بودند .اما در مقایسه این دو رویکرد درمانی، آموزش قصه‌گویی مبتنی بر خودگویی مثبت نسبت به ذهن‌آگاهی کودک محور اثر گذراتر است. بحث و نتیجه‌گیری: آموزش قصه گویی مبتنی بر خودگویی مثبت و ذهن آگاهی کودک محور بر امیدواری کودکان سرطانی موثر است و می‌تواند زمینه افزایش ارتقا سلامت و امیدواری در کودکان سرطانی شود.

comparing the effectiveness of storytelling training based on positive self-talk and child-centered mindfulness for prevention in children with cancer

abstractintroduction: this research aims to compare the effectiveness of storytelling training based on positive self-talk and child-centered mindfulness on hope in children with cancer.research method: this semi-experimental research had pre-test-post-test with two experimental groups and one control group. the statistical population of the present study includes all children aged 8 to 12 years old with all types of cancer who were treated in bou ali sinai hospital in sari from 1400 to june 1401. the sample size includes 60 children with cancer who were selected by purposeful sampling according to the entry and exit criteria and then randomly assigned to three groups of 20 people, two experimental groups and one control group. the first experimental group underwent 10 sessions of storytelling based on positive self-talk and the second group of the second experiment underwent 10 sessions of child-centered mindfulness training. the instrument used is the children’s hope questionnaire (snyder et al., 1996). data analysis was done by anova and ben feroni post hoc test in spss-25 software.results: the results showed that both training methods were associated with significant effectiveness in increasing the hope of cancer children. however, comparing these two treatment approaches, storytelling training based on positive self-talk is more transitory than child-centered mindfulness.discussion: storytelling training based on positive self-talk and child-centered mindfulness is effective on the hope of children with cancer and can become the basis for increasing health promotion and hope in children with cancer.