تاثیر شادکامی بر خوش‌بینی تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی دانش‌آموزان پایه ششم ابتدایی شهر سقز

هدف این تحقیق بررسی رابطه شادکامی با خوش‌بینی تحصیلی دانش‌آموزان پایه ششم ابتدایی شهر سقز بود. تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش پژوهش همبستگی بود. جامعه پژوهش شامل دانش‌آموزان پایه ششم ابتدایی شهر سقز در سال تحصیلی 1400-1399 بودند که حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران، عدد 250 به‌دست آمد. روش نمونه‌گیری این پژوهش از نوع نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای بود. ابزار سنجش شامل پرسشنامه شادکامی آرگیل و لو (1990) با ضریب پایایی 0.922، پرسشنامه خوش‌بینی تحصیلی اسچنن‌موران و همکاران (2013) با ضریب پایایی 0.854 و پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی جنکینز و مورگان (1999) با ضریب پایایی 0.926 بود. تجزیه‌وتحلیل اطلاعات در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی از نرم‌افزار spss استفاده شد. در سطح آمار استنباطی از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج آزمون کولموگراف_اسمیرنوف نشان داد که برای هر سه متغیر روابط خوش‌بینی تحصیلی، خودکارآمدی تصحیلی و شادکامی از 0.50 بزرگ‌تر بود و توزیع داده‌ها نرمال بود. رابطه معنی‌داری بین متغیر شادکامی و خوش‌بینی تحصیلی رابطه معنی‌داری وجود داشت. می‌توان نتیجه گرفت که با افزایش میزان شادکامی، میزان خوش‌بینی تحصیلی افزایش پیدا می‌کند. در واقع، شادکامی می‌تواند خوش‌بینی تحصیلی دانش‌آموزان کلاس ششم ابتدایی شهر سقز را پیش‌بینی کنند. بین دو متغیر شادکامی و خودکارآمدی تحصیلی رابطه معنی‌داری وجود داشت. می‌توان نتیجه گرفت که با افزایش میزان شادکامی، میزان خودکارآمدی تحصیلی افزایش پیدا می‌کند. در واقع، شادکامی می‌تواند خودکارآمدی تحصیلی دانش‌آموزان کلاس ششم ابتدایی شهر سقز را پیش‌بینی کنند.

the effect of happiness on academic optimism and academic self-efficacy of sixth grade elementary school students in saghez

the aim of this study was to investigate the relationship between happiness and academic optimism of sixth grade elementary school students in saghez. the present study was applied in terms of purpose and correlational in terms of research method. the study population consisted of sixth grade elementary school students in saghez in the academic year 1399-1400, the sample size was 250 based on cochran’s formula. the sampling method of this research was multi-stage cluster sampling. measurement tools included argil and lowe (1990) happiness questionnaire with a reliability coefficient of 0.922, schenmann et al.’s (2013) academic optimism questionnaire with a reliability coefficient of 0.854 and jenkins and morgan (1999) academic self-efficacy questionnaire with a reliability coefficient of 0.926. pearson correlation test was used at the inferential statistics level. the results of the kolmograph-smirnov test showed that for all three variables of academic optimism, academic self-efficacy and happiness were greater than 0.05 and the data distribution was normal. there was a significant relationship between happiness and academic optimism. it can be concluded that with increasing happiness, the level of academic optimism increases. in fact, happiness can predict the academic optimism of sixth grade elementary school students in saghez. there was a significant relationship between the two variables of happiness and academic self-efficacy. it can be concluded that with increasing happiness, the level of academic self-efficacy increases. in fact, happiness can predict the academic self-efficacy of sixth graders in saghez.