واکاوی موانع ایجاد هماهنگی در تامین زیرساخت‌های مناطق جدید مسکونی شهرهای ایران (مطالعه موردی چندگانه کیفی)

هماهنگی نقش کلیدی در موفقیت فرایند تامین زیرساخت‌های شهری ایفا می‌نماید، به این معنا که سازمان‌های مستقل دخیل در این فرایند را هم راستا نموده و از این طریق تلاش های آنها را هماهنگ تر و موثر‌تر می‌نماید. پژوهش حاضر با هدف شناسایی و تحلیل موانع موجود بر سر راه ایجاد هماهنگی بین سازمان‌های دخیل در تامین زیرساخت‌های شهری جهت مناطق جدید مسکونی ایران انجام گردید. به همین منظور فرایند تامین زیرساخت‌های شهری چهار سایت مسکونی جدید در قالب مطالعه موردی چندگانه تعبیه شده کیفی مورد مداقه قرارگرفت. واحد تحلیل در این پژوهش فرایند تامین هر یک از زیرساخت‌های شهری از جمله شبکه توزیع آب‌، شبکه جمع‌آوری فاضلاب‌، شبکه گازرسانی‌، توزیع برق‌، شبکه معابر وشبکه مخابرات است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد هفت نوع مانع هماهنگی در فرایند تامین زیرساخت‌های شهری در ایران وجود دارد. این موانع عبارتند از تفاوت در ساختار سازمانی و مدیریتی، عدم به اشتراک گذاری اطلاعات، تغییرات متعدد در جایگاه های سازمانی، فشارهای سیاسی، فقدان ارتباط افقی و تاکید بر ارتباط عمودی سازمانی، فقدان مکانیزیم روشن برای ایجاد هماهنگی و رقابت مخرب. موانع مذکور در یک طبقه‌بندی کلی در دو گروه اصلی شامل موانع سازمانی و موانع غیرسازمانی تقسیم‌بندی می‌شوند.   

identifying and analyzing coordination barriers in the context of urban infrastructure provision in irana qualitative multiple case study

introduction: urban infrastructure systems provide foundations for modern civil communities and enhance the quality of life. coordination between different urban infrastructure agencies involved in urban infrastructure provision plays a significant role in the success of these critical urban sub-systems. it brings together various independent agencies to make their endeavors more accordant. in turn, identifying and analyzing coordination barriers is vital in establishing strong coordination in providing urban infrastructure. for this reason, this paper aims to uncover barriers to achieving coordination between independent agencies involved in urban infrastructure provision in iran. methodology: a qualitative multiple embedded case study covering the processes of urban infrastructure provision for four new development areas, including urban infrastructure provision for omid-e ekbatan mehr housing project in hamedan city, urban infrastructure provision for  phase 7 mehr housing project in hashtgerd new city, urban infrastructure provision for hesar-e haj shams ali mehr housing project in hamedan city and urban infrastructure provision for tape emam gol mehr housing project in hamedan city was conducted. the unit of analysis was the provisioning process of each kind of urban infrastructure, among other things, water supply system, electric power grid, sanitation sewage system, piped gas network, transportation system network, and telecommunication network. three primary data sources in qualitative research, interviews, observations, and documents, were employed. in order to deal with validity and reliability issues several strategies have been applied. first, to improve internal validity, two strategies were applied: triangulation and member checking. second, in order to enhance external validity, maximum variation strategy was utilized. third, use of multiple sources of data and reviewing the initial findings by key informants were applied to increase construct validity. finally, to enhance reliability, triangulation strategy was applied. however, the data analysis process moves from highly inductive at the beginning of the process to insignificancy deductive at the end of the process. results: the research findings indicated that there are seven types of coordination barriers in the context of the urban infrastructure provision in iran, namely, differences in governance and management structures; lack of information sharing; frequent changes in organizational positions; political pressure; lack of horizontal relations and central-local relationships; lack of precise coordination mechanism; and destructive competition. these barriers can be classified into two major categories: organizational and non-organizational coordination barriers.