قلمروهای شبه خصوصی و حضورپذیری بانوان در فضاهای جمعی غیر رسمی(مطالعه موردی: میدان شهرداری رشت و محوطه دور استخر لاهیجان)

پژوهش حاضر در پی دستیابی به ویژگی هایی در فضاهای جمعی است که مطابق با نیازها و رفتار قلمروی زنان بوده تا از این طریق فضا برای آنان حضورپذیرتر شود. پس از انجام مطالعات کتابخانه ای و شکل گیری ادبیات تحقیق، از مطالعات میدانی و روش های کیفی همچون مشاهده مشارکتی، مصاحبه عمیق و روش زمینه ای جهت رسیدن به اهداف تحقیق استفاده شده است. تحلیل کیفی یافته ها نیز در روش زمینه ای به صورت کدگذاری انجام گرفته است. بر این اساس مفهومی با عنوان «قلمروهای شبه خصوصی» تعریف گردیده است که از ویژگی های آن می توان به محدودیت نسبی رویت پذیری، خلوت نسبی و دنج بودن نسبی اشاره نمود. قلمرو شبه خصوصی، قلمروی نیمه عمومی نیمه خصوصی است که ضمن قرارگیری در یک عرصه عمومی، با داشتن بخشی از ویژگی های قلمروهای خصوصی و شباهت به آنان از عمومیت کمتری برخوردار است. برای اثبات مفهوم تبیین شده در این مقاله، بررسی نظرات و رفتارهای طیف مختلف زنان در رابطه با شاخص های فضایی موثر بر حضورپذیری آنها در فضاهای جمعی انجام شده است و به منظور پایایی نظریه، مباحث در دو فضای جمعی واقع در میدان شهرداری رشت و محوطه دور استخر لاهیجان مورد آزمون قرار گرفته است. نتایج، ضمن تایید ویژگی های برشمرده شده، تاکید دارد که وجود این قلمروها ضمن تناسبی که با رفتار قلمروی زنان دارند، بر ارتقای حضورپذیری آنان در فضاهای جمعی غیر رسمی موثرند. 

semi-private territories and presence of women in informal communal spaces (case study: rasht shahrdari square & the area around lahijan lake)

introduction: a presentable place for women is a place that is socially acceptable for them to be present in. women’s attendance at public spaces and communities has increased in recent years as a result of lifestyle changes and cultural shifts. however, there are a variety of issues that limit women’s social participation in public spaces. one of the factors limiting women’s social involvement is that public spaces are not organized or designed with women’s demands, social aspects, or behaviors. this research aims to achieve indices and characteristics in public spaces that reflect women’s demands and behaviors in order to make the spaces more appealing to them.methodology: after performing documental studies and forming the literature of study, field studies and data collection techniques based on qualitative research methods, such as in-depth interviews, participant observation, and the grounded method, were utilized to meet research objectives. the views and behaviors of different groups of women regarding spatial indices affecting their presence in communal spaces were assessed to prove the concept explained in this article, and discussions with participants were conducted in two public spaces located in rasht shahrdari square and the area around lahijan lake to validate the theory. data analysis is also done in the form of coding.results: analyzing the results of this study presents the concept of semi-private territory. semi-private territories have unique characteristics that make them appealing to women, such as reduced exposure, privacy, and warmth. they have some of the characteristics of private territories and some similarities to private spaces, despite the fact that they are in a public field. they aren’t entirely open to the public eye.conclusion: while the findings support the listed characteristics, they also show that the presence of semi-private territories in relation to women’s behavioral characteristics and territorial behavior has an impact on the promotion of women’s presence in informal common spaces. as a result, by designing and considering such locations in public spaces, it is possible to boost women’s willingness to join these spaces and lay the groundwork for their increased presence there.