تحلیل دلالت های آوایی فواصل آیات بهشت و جهنم

تحلیل دلالت‌های آوایی از جمله سطوح دانش سبک شناسی است که با عنوان سطح آوایی اولین سطح از بررسی هر زبان را به خود اختصاص می‌دهد. این جنبه از سبک شناسی ارزش اندیشه و احساسات بیانی اثر را مشخص می‌سازد و با تداوم این کار میتوان به سبک گوینده دست یافت. گفتار حاضر بر آن است تا آیات موضوعی و لفظی بهشت و جهنم را از حیث دلالت آوایی فواصل آن ها مورد تحلیل قرار دهد و به این موضوع بپردازد که حروف مختلف در فواصل آیات بهشت و جهنم چه کارکردهایی دارند و دلالت های آوایی آن ها تا چه اندازه با مفاهیم بهشت و جهنم تناسب دارد. این تحقیق با روش تحلیلی_توصیفی، فواصل مختوم به حروف نون، میم، الف مدی، راء، دال و هاء را در آیات بهشت و جهنم بررسی می‌نماید. دلالت های آوایی حروف مذکور در آیات بهشتی به ترتیب بر روشنی، صمیمیت، عظمت رحمت خدا، لطافت و استقرار نعمت‌ها و ابهام در ماهیت بهشت و در آیات جهنم به اضطراب، مجموع عذاب های سخت، اهتزاز، تکرار شراره‌های آتش، شدت عذاب‌ها و ابهام در ماهیت جهنم اختصاص دارد