خوانش سبک ‌شناختی فراهنجاری نحوی در قصص قرآنی «مطالعۀ موردی عدول از ماضی به استقبال»

فراهنجاری ویژگی بارز و برجستۀ زبان است که در سطوح مختلف آن اتفاق می افتد. اهمیت فراهنجاری در این است که دریاف تکنندۀ متن، ظاهرا با نوعی از هم گسیختگی در کلام روبه رو می شود، در حالی که کاربست آن، در واقع بیانگر رفتار زبان، به منظور تبیین دلالت های التزامی و نکات متمیزانه است. جستار حاضر بر آن است تا با تکیه بر روش توصیفی - تحلیلی و نیز در پرتو نظریۀ فراهنجاری، مبحث تعبیر از ماضی با لفظ مستقبل را در شماری از قصص قرآنی بررسی کند و چرایی معنایی این پدیدۀ سبکی را تبیین نماید. داده های قرآنی نشان می دهد که پدیدۀ تعبیر از ماضی با لفظ مستقبل به عنوان یکی از اشکال عدول از زبان معیار، توسط عوامل هممتنی و بافتی تحت تاثیر قرار میگیرند. همچنین این فرآیند در قصص قرآن به منظور تبیین مفاهیمی همچون تناسب کار و جزا، اثبات اختیار و نفی جبر، رسوخ کفر و پندارهای باطل، عمومیت ترفیع درجات و غیره موثر بوده است.