بررسی هماهنگی موسیقی کناری سور حوامیم از رهگذر سبک شناسی آوایی

انسجام درونی قرآن کریم به عنوان یکی از جلوه های تناسب لفظ و معنا، گاه برگرفته از همنشینی مجموعه آوایی واژگان است که در ایجاد سطوح معنایی مختلف و تصویرسازیهای ذهنی برای مخاطب نقش اساسی بر عهده دارد. چینش خاص واژگان با موسیقی منحصر به فرد آن، به عنوان یکی از جلوه های اعجاز بیانی قرآن کریم، تداع یگر مفاهیم خاص قرآنی و بیان حالات و موقعیتهای مختلفی است که از راه جلوه های متنوع موسیقایی قرآن بدست می آید. موسیقی کناری واژگان به عنوان یکی از زیرشاخه های سب کشناسیآوایی، با بهره گیری از توازن و هماهنگی در فواصل آیات، نقشی مهم در تجسّم صحنه ها و رخدادهای مطرح شده در قرآن دارد. سور حوامیم ضمن آنکه دارای حروف مقطعه مشابهی در واژگان ابتدایی خود هستند، نزولی پی در پی داشته و در مصحف شریف نیز پشت سر هم قرار گرفته اند؛ به همین دلیل در این نوشتار سعی شده است تا تناسب این سور از رهگذر سبک شناسی و در سطح آوایی مورد واکاوی قرار گیرد. نتایج این پژوهش که به روش توصیفی - تحلیلی است، نشان میدهد که فواصل آیات در سور حوامیم به طور غالب و چشمگیری به یکی از حروف نون و میم ختم شده و حروف ما قبل خواتیم در سطح قابل تاملی به یکی از حروف مدی ختم شده است که این مساله نه تنها به تحریک احساسات مخاطبان انجامیده، بلکه اغراض آیه و سور را به خوبی تداعی نموده است.

investigating the harmony of sur hawamim side music through phonetic stylistics

the holy quran is a book that has many miraculous aspects, the first and most obvious of which is incarnation, which is a universal language, so that every listener, both arabic and non-arabic, who hears it, is thrilled and his feelings are changed. t, one of the sub-branches of which is side music, which is the result of balance and harmony between verses. on the other hand, the consensus of the scholars of quranic sciences is that there is a special verbal and contentual correspondence between the suri who have similar syllables. and they are placed one after the other in the holy qur’an; for this reason, in this article, an attempt has been made to analyze the appropriateness of this chapter through stylistics and at the phonetic level. the results of this analysis, which is a descriptive-analytical method, show that the intervals of the verses in these seven suras are predominantly and significantly ending in one of the letters &nun& and &meem& and the letters we read before are at a very reflective level. it has ended in one of the fashionable letters, which not only creates ecstasy in the audience, but also is completely in line with the intentions of the verse and the verse.