مطالعه نقشه نگاری فرهنگی در فرایند توسعه و برنامه ریزی فرهنگی

نقش هبرداری فرهنگی باعث مشارکت اعضای جامعه محلی در شناسایی و ثبت ارزش های فرهنگی محله می شود؛ و روش جدیدی را برای ثبت امور فرهنگی، مکان ها و جوامع ارائه می دهد. این امر بسیار اهمیت دارد چرا که شناسایی ظرفیت ها و سرمایه های فرهنگی عامل اصلی در بازآفرینی جامعه است. در این پژوهش در صدد پاسخ به این سوال هستیم که نقشه برداری فرهنگی چه ارتباطی با برنامه ریزی فرهنگی و توسعه فرهنگی جامعه دارد؟ و نقشه برداری فرهنگی چگونه به جامعه کمک می‌کند؟ این تحقیق توصیفی‌ تحلیلی بوده و با شیوه‌ی اسنادی، اطلاعات جمع‌آوری شده است. هدف تحقیق مطالعه‌ی نقشه برداری فرهنگی از طریق شباهت ها و تفاوت ها با توسعه فرهنگی و برنامه ریزی فرهنگی است. از منظر رویکرد نظری تمرکز بر نظریه استفان موور دارد که باور دارد با توسعه فرهنگی جامعه و برنامه ریزی فرهنگی در هسته مرکزی، نقشه برداری فرهنگی سبب قدرت جوامع می شود و سپس مضامین و مقولات مرتبط استخراج و سپس تجزیه و تحلیل آنان شکل گرفته است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می‌دهد که نقشه نگاری فرهنگی فرایندی از پایین به بالا است و متمرکز بر مشارکت و معنا است. از طریق حس مکان و معانی مکان اطلاعات را مستند سازی می کند و همچنین سرمایه های مشهود و نامشهود مکان برای توسعه فرهنگی را شناسایی می کند؛ بدین معنا که مردم بومی، همانند متخصصان و برنامه ریزان در ثبت و نگارش فرهنگ محلی دخیل هستند و نقاط ضعف شناسایی شده و نقاط قوت، حفظ و بر آن افزوده می شود.

a study of cultural cartography in cultural development and planning

cultural mapping involves the participation of local community members in identifying and recording the cultural values of the neighborhood; and it offers a newway to record cultural affairs, places and communities . this is very important because cities and capitals is the main factor in the regeneration of society. in this research, we are trying to answer the question, whatis the relationship between cultural mapping and cultural planning and development of the society? and how does cultural mapping help society? this researchis descriptive and analytical, and information has been collected in a documentary way. the purpose of the research is to study cultural mapping through similarities and differences with cultural development and cultural planning. from the point of view of the theoretical approach, it focuses on the theory of stephen mower, who believes that with cultural development and planning in the central core, culturalmapping causes the power of societies, and then related themes and categories are extracted and then analyzed and formed. the results of the research showthat cultural mapping is a bottom-up process and is focused on participation and meaning. through the sense of place and the meanings of place, it documents the information and identifies the tangible and intangible assets of the place for culturaldevelopment; this means that indigenous people, like experts and planners, are involved in recording and writing local culture, and weaknesses are identified andstrengths are preserved and added to.