مقایسه تاثیر دو شیوه تمرین مقاومتی و عملکردی بر مقادیر میوستاتین‌ و ترکیب‌بدن در مردان کم‌تحرک

مقدمه و هدف: تغییر مقادیر میوستاتین و تعدیل ترکیب‌بدن، ممکن است به توضیح سازگاری این متغیرها در پاسخ به تمرین کمک کند. از این‌رو، مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر دو شیوه تمرینی مقاومتی و عملکردی بر مقادیر میوستاتین‏ و ترکیب‌بدن در مردان کم‌تحرک انجام شد.روش کار: در این مطالعه نیمه‌تجربی، با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل، از بین مردان کم‌تحرک شهر اصفهان در سال 1401، 45 نفر به‌‌صورت در دسترس و هدفمند انتخاب و به‌طور تصادفی به سه گروه تمرینات عملکردی، تمرینات مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. هر دو پروتکل تمرینی به‌مدت 8 هفته و هر هفته سه جلسه و هر جلسه 40 تا 50 دقیقه انجام گرفت. خون‌گیری جهت ارزیابی مقادیر میوستاتین و اندازه‌گیری درصد چربی و توده بدون‌چربی ‎‏در دو مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون انجام شد.‏ داده‌ها با استفاده از آزمون کوواریانس و آزمون تعقیبی بنفرونی با نرم‌افزار spss24 در سطح معناداری 05/0 تحلیل شدند.یافته‌ها: نتایج مطالعه نشان داد که هر دو روش تمرینی بر کاهش میوستاتین‎‏ ‏و درصد چربی بدن و افزایش توده بدون‌چربی مردان کم‌تحرک تاثیر معناداری داشتند (0.001>p). اما این تغییرات در گروه تمرین عملکردی نسبت به گروه تمرین مقاومتی بیشتر ود(p<0.05)..نتیجه‌گیری: این نتایج نشان‌دهنده تاثیر هر دو روش تمرینی بر کاهش میوستاتین‎‏ ‏و درصد چربی و افزایش توده بدون‌چربی بدن است، هر چند این تغییرات در تمرینات عملکردی بیشتر بود. بنابراین، توصیه می‌شود؛ ‏مربیان، ورزشکاران و سایر مسئولین درگیر در تمرینات ورزشی از این روش‌های تمرینی به‌ویژه تمرینات عملکردی برای پیشرفت اجرا‌های ورزشی، و بهبود ترکیب‌بدن استفاده نمایند.

comparison of the effect of two resistance and functional training on myoestatin and body composition in non-active men

introduction: changes in myostatin levels and modulation of body composition may help explain the adaptation of these variables in response to exercise. therfor, the present study was conducted with the aim of comparing the effect of two methods of resistance training (rt) and functional training (ft) on the myoestatin and body composition in non-active men.materials and methods: in this semi-experimental study, with a pre-test-post-test and a control group, 45 non-active men in 2022 were selected and divaided into three groups randomly: ft (n= 15), rt (n= 15) and control (n= 15). both training program was performed for 8 weeks, three sessions per week and 40 to 50 minutes each session for the experimental groups. blood sampling for measurement myoestatin and measuring the percentage of body fat (bf%) and lean body mass (lbm) were done in two phases: pre-test (24 hours before the training) and post-test (48 hours after the last setion of the traning). the data were analyzed using the covariance and benferroni post hoc tests.results: the results of study showed that both training methods had significant effects on decrising myoestatin and bf% and incrising lbm in non-active men (p=0.001). however, these changes of variables were higher in the ft group than in the rt group (p=0.027). the average level of myoestatin in the ft group in the pre-test and post-test was 74/66± 15/98 and 47/06± 13/24    respectively, this rate in the rt group in the pre-test and post-test was 73.73±15.68 and 59.40±14.37 respectively. conclusion: these results show the effect of both training methods on decrising myoestatin and bf% and incrising lbm, although these changes were more in ft. therefore, it is recommended; coaches, athletes and other officials involved in sports exercse use these training methods, especially ft for sports performance and improvement of body composition.