آینده‌نگاری شهری مشارکتی: یافته هایی از یک قوم‌نگاری رخداد در شهر اصفهان

هدف:رشد روزافزون شهرها از نظر کمی، نقش بی بدیل آن ها در توسعه اقتصادی، فرهنگی و سیاسی کشورها، چالش‌ها و معضلات آن ها و دشواری مدیریتشان، موجبات اهمیت روزافزون نظریه‌ها و تجربه‌های آینده‌نگاری شهری را فراهم آورده است. در ادبیات حوزه شهر، مفاهیم و رویکردهای زیادی برای ارائه تصویر از آینده شهرها وجود دارد که یکی از مهم‌ترین این مفاهیم، مفهوم شهر هوشمند است. در همین راستا، آینده نگاری مشارکتی می‌تواند نقش مهمی را در ترسیم تصاویر آینده شهرها ایفا کند. پژوهش حاضر به دنبال ارائهراهکارهایی برای آینده ‌نگری موثرتر پیرامون شهرها و برگزاری بهتر رخداد‌های آینده‌نگاری شهری است. روش:این مقاله پژوهشی در حوزه آینده نگاری شهری است. ابتدا، به‌عنوان گام نخست آینده نگاری، تعریف شهر هوشمند و مولفه‌های تاثیرگذار بر آن به ‌صورت سامانمند گردآوری شد. سپس گزارشیغنی از یک قوم‌نگاری رخداد از کارگاه آینده‌پژوهی در شهرداری اصفهان با موضوعِ اصفهان 1420 ارائه می‌شود. یافته‌ها:استفاده از مباحثه مشارکتی پیرامون آینده شهرها با تلفیق تکنیک‌های مختلف آینده نگاری و قوم نگاری رخداد نوآوری اصلی این مقاله است. نتیجه گیری:تلاش برای «بازنمایی مادی» از آینده، شالوده‌شکنی گفتمان «آرمان‌شهرگرایی فناورانه»، تلقی از آینده نگاری به‌ عنوان یک ظرفیت اجتماعی مبتنی بر «معرفت‌شناسی شهروندی» و «هم‌کنش‌گری»، عبور از «آینده های مستعمل» و خلق واژگان مناسب برای توصیف آینده، به‌عنوان پیشنهاد‌های اصلی این پژوهش برای خلق تصاویر بدیع و بومی از آینده های شهری در ایران هستند.

participative urban foresight: findings from an event ethnography in isfahan

objective: the irreplaceable role of cities in economic, cultural and political development of countries, their challenges and problems and the difficulty of their management has resulted in an increasing significance of theories, experiences and strategies concerning city transformation. in the relevant literature, numerous concepts and approaches try to offer images of future of cities. one of these concepts is smart cities. also, participative foresight can play a role in creating future images of cities. this study seeks to offer recommendations on how to create local and brand-new images of futures of cities in iran and improve the quality of urban foresight practices. method: a thick report of an event ethnography has been given from a foresight workshop conducted in isfahan municipality about futures of isfahan, 1420, based on observations, field notes by ethnographers and the theoretical interpretation of them. findings: utilization of participative deliberation and foresight techniques and event ethnography to create images of future is the innovative dimension of this paper. conclusion: adding materiality to future, deconstruction of technological utopianism discourse, conceptualization of foresight as a social capacity deriving from civic epistemologies and agonism, moving beyond used futures, and creation of neologisms can improve urban foresight practices.