بررسی استفاده از برداشتگرهای انرژی برای شبکه‌های حسگر بی‌سیم

حفظ انرژی لازم برای انجام وظایف در شبکه‌های حسگر بی‌سیم در کاربردهای شبکه‌های حسگر بی‌سیم یکی از مهم‌ترین مسائل حوزة قابلیت اطمینان در تشکیل شبکه‌ها و صحت عملکرد این شبکه‌ها است. طبق مطالعات انجام شده بخش مسیریابی و ارسال و دریافت بسته‌ها تا حدود 55% انرژی مصرفی هر دستگاه را به خود اختصاص می‌دهد. به‌منظور انجام مسیریابی در شبکه‌های کم‌توان و پر‌اتلاف پروتکل rpl به‌عنوان یک استاندارد ارائه شده است. با توجه به نقش مهم توابع هدف در rpl برای مسیریابی، در بسیاری از پژوهش‌های پیشین از معیار انرژی مصرفی در توابع هدف به‌منظور بهینه‌سازی انرژی استفاده شده است. در مقابل، یکی از راه‌های تامین انرژی و افزایش طول عمر باتری استفاده از برداشتگرهای انرژی در گره‌های شبکه‌های حسگر بی‌سیم است. در این پژوهش ما در گام نخست با بررسی پژوهش‌های پیشین در حوزه‌ی برداشتگرهای انرژی به‌صورت تحلیلی چالش‌ها و امیدهای فناوری‌های مختلف بررسی می‌کنیم. سپس با درنظرگرفتن یک روش مناسب، یک بستر عملی برای بررسی میزان انرژی برداشت شده از محیط و درک چالش‌های موجود در این مسیر معرفی، و نتایج ارزیابی‌ها را مورد تحلیل و بررسی قرار خواهیم داد.