تاثیر نوع نانوذرات افزودنی به روانکار پایه بر عملکرد یاتاقان های ژورنال هیدرودینامیکی

با توجه به توسعه فزایندهی بکارگیری یاتاقان‌های ژورنال به‌عنوان تکیه‌گاه‌ اجزاء دوار، بهبود شاخص‌های رفتاری آنها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار می‌باشد. ضخامت فیلم روانکار مابین روتور و پوسته از جمله‌‌ی مهم‌ترین عوامل تاثیرگذار بر عملکرد یاتاقان‌های ژورنال می‌باشد. تغییر ضخامت فیلم روانکار و مشخصه‌های عملکرد استاتیکی و دینامیکی یاتاقان با ایجاد بافت‌ها با اشکال هندسی مختلف بر سطح داخلی پوسته امکان‌پذیر است. در کار حاضر، اثر عمق بافت‌های مکعبی، استوانه‌ای و بیضی‌گون بر عملکرد یاتاقان‌های ژورنال غیرمُدور دولُب مورد بررسی قرار گرفته‌است. در این راستا، تاثیر شکل هندسی و عمق بافت‌های سطحی در یاتاقان‌های ژورنال غیرمُدور بر مشخصه‌های عملکرد استاتیکی و پایداری دینامیکی مجموعه نظیر بار قابل حمل، زاویه وضعی روتور در فضای لقی، جرم بحرانی و نسبت فرکانس چرخش گردابی روتور به‌کمک روش حل عددی اجزای محدود، مطالعه و بررسی شده‌است. نتایج حاصل، بهبود مشخصه‌های عملکرد استاتیکی و دینامیکی یاتاقان‌های ژورنال غیرمُدور دولُب در صورت ایجاد بافت‌های سطحی در ناحیه و عمق بهینه حکایت دارند. همچنین مشاهده می‌شود که جایابی نامناسب بافت‌های سطحی می‌تواند تضعیف مشخصه‌های عملکردی یاتاقان‌های ژورنال دولُب را به‌دنبال داشته باشد. علاوه بر این، بافت‌های مکعبی، استوانه‌ای و بیضی‌گون به‌ترتیب تاثیر بیشتری بر بهبود یا تضعیف عملکرد استاتیکی و پایداری دینامیکی سیستم روتور-یاتاقان ژورنال در صورت بکارگیری اصولی یا غیراصولی آنها بر سطح داخلی پوسته خواهند داشت.