حمایت از آثار معماری در حقوق مالکیت فردی

معماری در دوره‌های مختلف تاریخ، از پررونق‌ترین و برجسته‌ترین هنرهایی بوده است که ایرانیان بدان شناخته می‌شده‌اند. فرض پایه‌ای این حقوق آن است که هنر و خلاقیت بدون حمایت رونق نمی‌گیرد. حمایت از هنر معماری در ایران نه در شکل امروزی آن و در قالب کپی‌رایت، بلکه به صورت اشکالی که متناسب با زندگی سنتی و قدیمی در ایران بوده تا دوران معاصر آن را بر پای و پویا نگاه داشته است. امروزه اهمیت حقوق مادی و معنوی پدید‌آورندگان بر کسی پوشیده نیست، اما معماران از حقوق خودآگاهی نداشته و این موضوع، زمینه‌ای را برای سوءاستفاده گروه‌های مختلف فراهم نموده است که این امر موجب شکست و پایین آمدن کیفیت پروژه‌ها میشود. روش تحقیق توصیفی تحلیلی بوده که با مطالعه اسنادی به تحلیل آثار معماری و حقوق مالکیت فردی پرداخته خواهد شد، به‌عنوان مثال تا زمانی که شخص پدیدآورنده‌ی یک اثر با کپی کاری و دخل‌ و تصرف در آثارش مواجه باشد، دارای امنیت فکری و سرمایه‌ای نخواهد بود. درنتیجه تولیدکننده اثر هیچ رغبتی به تولید و نوآوری نخواهد داشت. این در حالی است که در داخل کشور حمایتی قانونی وجود دارد که به مالکان دارایی‌های فکری، حقی انحصاری اعطا می‌کند تا به این شیوه زمینه‌ای را برای تشویق هنرمندان و صنعت‌گران به‌منظور خلق آثار بهتر فراهم نماید. در این نوشتار تلاش خواهد شد با بررسی جنبه‌های مختلف مالکیت فردی، نحوه حمایت از آثار معماری مشخص گردد.