تئوتی هواکان؛ ابَرشهری در سپیده دمان تاریخ

آمریکای مرکزی و حوزة کوه های آند از حدود هزارة سوم پیش از میلاد، فارغ از تاثیرات تمدن های بین النهرین، مصر، چین و هند، زادگاه تمدنی نو و قابل اعتنا بوده است. شهر باستانی کارال، تمدن اولمک، تمدن چاوین و شهر مونته آلبان، نخستین سنگ بنای تمدن و اجتماعات شهری آمریکای مرکزی و آمریکای جنوبی را بنیان نهادند. رستاخیز این سیر تحول در امریکای جنوبی، ظهور شهر تئوتی هواکان در شمال شرقی مکزیک کنونی بود. این شهر به معنای واقعی حائز تمام شرایط لازم برای اطلاق عنوان یک ابَر شهر باستانی را دارد. مجموعه ای اعجاب انگیز از پرستشگاه ها، اهرام، کاخ ها، خیابان ها و عمارت های فخیم که منشا و الگوی راستینی برای تمدن های فاخر آمریکای مرکزی یعنی مایاها و آزتک ها فراهم آوردند. این مقاله به سیر تاریخی نخستین کانون های تمدن و شهرنشینی در این منطقه از جهان می پردازد و تئوتی هواکان را به عنوان ثمرة تلاش خستگی ناپذیر انسان های متمدن باستانی مورد کنکاش قرار می دهد.