نقش معماری تعاملی در روابط اجتماعی

با توسعه فناوری های جدید ، محیط ساخته شده از پس زمینه ای منفعل برای استفاده و انجام فعالیت توسط کاربران به یکی از شرکت‌کنندگان در آن فعالیت در کنار کاربران تبدیل شده است. توانایی‌های تعاملی و قدرت محاسباتی به فضاهای ساخته شده اجازه می دهد تا هوشمند و پویا شوند. معماری تعاملی یک رویکرد جدید در طراحی است که مبتنی بر ارتباط کاربر و فضا است . فضاهای طراحی شده با این رویکرد، قادر به دریافت اطلاعات و داده ها ،تفکر، درک و یادگیری و در نهایت پاسخگویی و تغییر رفتار هستند. فضای تعاملی به عنوان یک آینه، بازتاب دهنده بافت اجتماعی و فرهنگی یا یک آینه دو طرفه عمل می کند.این مقاله معماری تعاملی را به عنوان یک روند جدید در طراحی، بر اساس ارتباط کاربر و فضا، توانایی فضا برای پاسخگویی و تطبیق نیازهای متفاوت و در حال تغییر کاربران به شکلی موثر و ایجاد ارتباط مستمر بین جامعه و محیط ساخته شده توصیف می‌کند. همچنین در این مقاله فضای تعاملی به عنوان یک مشارکت کننده در روابط اجتماعی در نظر گرفته شده است و تاثیر آن بر روابط اجتماعی افراد مورد بررسی قرار میگیرد.