ارائه راهکارهای ارتقا فرهنگ آپارتمان نشینی در شهر مشهد با تاکید بر ناهنجاری های موجود در زندگی آپارتمانی

افزایش سریع جمعیت شهر نشین و گسترش افقی شهرها در مناطق پیرامون ، بسیاری از جوامع را بر آن داشته است که توجه به مسکن را به عنوان یکی از اولویت های مهم برنامه های توسعه خود قرار دهند . به دنبال این پدیده، آپارتمان سازی و آپارتمان نشینی نیز تقریبا بعد از انقلاب صنعتی که افزایش شتابان جمعیت شهری را به دنبال داشت ، مطرح گردید. در کشور ما نیزافزایش سریع جمعیت شهر ها و گسترش شهر نشینی در طی دهه های اخیر از یک سو موجب شده است برنامه ریزان و مدیران شهری چاره ای جز رو آوری به آپارتمان سازی نداشته باشند و از سوی دیگر افزایش تقاضا برای مسکن، کمبود زمین و بالا بودن قیمت آن مردم را به سوی زندگی آپارتمان نشینی سوق داده است. وضعیت مسکن در ایران در طی سال های اخیر، از یک طرف متاثر از تغییر و تحولات جمعیتی و افزایش طبیعی جمعیت، واز طرف دیگر متاثر از مهاجرت انبوه جمعیت از روستاها به شهرها بوده است. این فرایند منجر به این شده است که تقاضا برای مسکن در شهر های بزرگ ابعاد وسیع تری پیدا کند اما زندگی اپارتمانی دارای روابط اجتماعی و همچنین فرهنگ زندگی متفاوتتری نسبت به زندگی در منازل ویلایی است که این تفاوت ها در فرهنگ زندگی اپارتمانی و عدم توجه و اطلاع از ان باعث بروز دوگانگی هایی در زنذگی ساکنین گردیده است که در این پژوهش به بررسی این عوامل و ارایه راهکارهایی جهت ارتقائ این فرهنگ بوده ایم.