بررسی تاثیر عملکرد مدیریت شهری بر زندگی حاشیۀ شهر

حاشیه‌نشینی پدیده ای است اجتماعی و به عنوان معضل شهری مورد توجه جامعه شناسان و سایر علوم مربوط به شهرسازی و معماری قرار گرفته است. حاشیه نشینی در مشهد نیز با بروز مشکلاتی چون بی مسکنی و بد مسکنی، مشکلات زیست محیطی عدم دسترسی به تجهیزات و تاسیسات شهری همراه بوده است. با توجه به پیچیدگی و تنوع خاص مسائل مربوط به شهرها، ادارۀ آنها نیاز به مدیریتی تحول‌خواه، کیفی، مشارکت‌جو، واحد و همه جانبه‌نگر دارد. حاشیه‌نشینی شهری یکی ازمسائل مرکب شهری، اجتماعی و فرهنگی می‌باشد که در دوران‌های مختلف بخصوص در سال‌های اخیر دچار تغییرات اساسی و ساختاری در ابعاد کالبدی، اقتصادی، فرهنگی اجتماعی شده است. سوال اصلی پژوهش این است که آیا مدیریت شهری و تصمیمات آنها می تواند تاثیری بر حاشیه شهرها و تغییر سبک زندگی مردم حاشیه شهر داشته باشد؟ هدف این پژوهش بررسی عملکرد و تاثیرات مدیریت شهری در عرصه-های مختلف اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و کالبدی، تغییر در سطح فرهنگ این مناطق، حفظ و ارتقاء ارزش های کهن، خلق فضای شهری معاصر و تحکیم حس تعلق به مکان است و در نهایت هدف این پژوهش ساماندهی مناطق حاشیۀ شهر می باشد که می تواند ضمن ایجاد ترتیبی نو در فرآیند شکل‌گیری فعالیت‌ها، به نوسازی، بهسازی و بازسازی مناطق با توجه به امکان و استعداد بالقوه و نهانی مکان به عنوان یک فضای شهری مردمی پایدار و ماندگار در طول زمان جهت ‌دهد. در این ارتباط اطلاعات این تحقیق به صورت کتابخانه ای و میدانی از منابع معتبر جمع‌آوری گردیده است و همچنین سعی شده با تحلیل و توصیف مفهوم حاشیه‌نشینی و شناخت علل و عوامل این پدیده، نقش مدیریت شهری و سیاست‌ها و قوانین آن در جهت جلوگیری از روند توسعه پدیدۀ حاشیه‌نشینی مشخص شود.