تبیین مفهوم معماری سبز و تاثیر آن بر پایداری زیست محیطی

بیش از نیمی از جمعیت جهان در شهرها زندگی می کنند. انتظار می رود در سال 2050 جمعیت ساکن در مناطق شهری تا 70 درصد افزایش یابد . شهرها مهمترین دلایل آلودگی هستند. 60 درصد از دی اکسید کربن و گازهای گلخانه ای را با استفاده از تولید انرژی، صنعت، وسایل نقلیه و استفاده از زیست توده تولید می کند. بنابراین، در حال حاضر تغییرات آب و هوایی شهرها را به چالش می کشد تا تاثیرات خود را کاهش دهند و با شرایط متغیر سازگار شوند . بنابراین، تقاضای فزاینده به سمت پایداری به سمت تغییرات سریع در سیاست‌ها، قوانین و مقررات در سراسر جهان در رابطه با محصولات و فرآیندها برای تشویق پروژه‌های پایدارتر سوق می‌دهد . همچنین پایداری مسائل محلی جوامع را در پیشرفت نوآورانه حل می کند، زیرا اجرای پایداری برای هر جامعه متفاوت است، اما اهداف مشترکی برای محیط زیست سالم، رشد هوشمند و رفاه انسان دارند . توجه به اصول پایداری در صنعت ساختمان برای محیط طبیعی و انسان حیاتی است. اتخاذ استراتژی‌ها و اقدامات غیرفعال که به طراحی پاسخگو پاسخ می‌دهند و به آن دست می‌یابند، مستقیماً تحت مسئولیت طراحان معماری است. ما در این مقاله به تبیین مفهوم معماری سبز و تاثیر آن بر پایداری زیست محیطی پرداخته ایم.