توسعه و معماری پایدار با استفاده از رویکرد معماری سنتی در اقلیم گرم و خشک ایران

امروزه با بی توجهی به ساختارهای موجود در معماری سنتی ایران ‌، بحران های زیست محیطی متعددی گریبان گیر شهرها شده است. با بررسی اقلیم گرم‌و‌خشک ایران که نشان‌دهنده پشتوانه پربار جنبه های گوناگون پایداری است میتوان با استفاده از این ویژگی ها و اصول در کنار بهره گیری از مزایای تکنولوژیکی طراحی محیط مسکونی فرصتی را فراهم نمود ، تا معماری سنتی در جهت تطبیق و تلفیق با شرایط زمانی در راستای احیا و توسعه معماری پایدار قدم بردارد.با پیچیده تر شدن زندگی و مناسبات فردی انسان عصر مدرنیته ، در کنار نیازمندی های وی، سبب دخالت های او در طبیعت شده، که این امر موجب دگرگونی های بسیاری در طبیعت شده است. همچنین موجب هشدارهای جدی در دهه شصت میلادی گردید: کمبود آب قابل شرب،گرم شدن زمین، افزایش آلودگی وضربات روحی به انسان ها، از جمله هشدارهای مهم درجهت تداوم و پایداری سلامت زندگی بشری است. توسعه پایدار جنبه های مختلفی را در بر می گیرد. باجستجو درباره ی معضلات پیش روی انسان و راه حل آنها در طراحی و توسعه شهری و معماری پایدار،نقش طبیعت هرچه بیشتر هویدا می گردد. این پژوهش تلاش دارد که معماری سنتی و بومی را به معماری قابل تطبیق پایدار تبدیل کند، و اصولی از معماری سنتی که با مولفه های معماری پایدار مطابقت دارد را در سوی تعیین شیوه های بازنده سازی و به کارگیری آن ها تهیه شود . ازطرفی معماری پایدار که در سازه های سنتی ایران وجود دارد، با شاخصه هایی چون عوامل اقتصادی،اقلیمی ، فرهنگی- اجتماعی در هم آمیخته شده است که خود هویت و فرهنگ شهری را تعیین میکند. با گذرزمان به علت مشکلاتاجتماعی وطرد شدن جوامع از ارزش ها ، اصول دیگری چون عدم توجه به عوامل زیست محیطی حاکم شده اند،که معضلات کنونی معماری و شهرسازی را به دنبال داشته اند .