مصالح هوشمند و نقش آن در معماری تعاملی

با پیشرفت روز به روز تکنولوژی و بروزگونه ای متفاوت از تعاملات بشری، راهی برای تغییر جهت تدریجی در افکار و ذهنیت معماران پدید آمد ، که با شفاف کردن نیازها و تطبیق آنها با خواسته های انسان، در جهت پیشرفت به تعامل با تکنولوژی بپردازند هدف از این پژوهش این است که چگونه آنچه را که می بینیم، می شنویم و لمس می کنیم و اطلاعاتی را که از محیط پیرامون خود دریافت می کنیم، فرآوری نماییم تا کاربران زمانهای خوب بیشتری با محیط اطرافشان درگیر شوند. چگونه محیط معماری با استفاده کنندگان تعامل یا ارتباط دو طرفه برقرار نماید و دیگر دیوار وکف و سقف فقط جدا کننده فضاهای داخلی نباشند بلکه محلی برای ارتباط و تعامل با کاربر و فضاهای بیرونی باشند، لازمه دست یافتن به چنین فضایی، بکارگیری مجدد تکنولوژی در راستای کاربرد مصالح هوشمند و متریال نوین است، پیشرفت شتابان علم و فن آوری فرصت باز نگری و جمع بندی و ارائه تعریف واحدی از رویکرد معماران در مواجهه با پدیده های نوین را سلب نموده است. این مقاله سعی دارد با بررسی توصیفی و عملکردی معماران در استفاده از فناوری های نوین، تعریف جامعی از معماری تعاملی و مصالح هوشمند و همچنین معرفی تعدادی از مصالح نو را ارائه نماید.