بررسی مدل‌ها و رویکردهای ارزیابی منظر صوتی به منظور ارتقاء مطلوبیت محیط‌های شهری

صوت یکی از عوامل غیرکالبدی در منظر شهری است و منظر صوتی نیز مقوله ایست که به نحوه ادراک استفاده کنندگان از فضا وابسته می باشد. این موضوع بخصوص در فضاهای تاریخی شهری در گذشته سبب ساز شکل گیری هویت بوده و از اهمیت ویژه ای برخوردار است. موضوع منظر صوتی مفهومی پیچیده و چندگانه بوده و درک استفاده کنندگان از مولفه های متفاوت منظر صوتی بر رضایتمندی آنها از محیط پیرامونشان تاثیرگذار است. بطوریکه عدم آرامش و رضایت آنها باعث بروز معضلات فراوانی می شود. به منظور مدیریت منظر صوتی و ارزیابی مطلوبیت آن در محیط های ساخته شده، رویکرد ها و مدل های مختلفی ارائه شده است. در همین راستا در پژوهش حاضر سعی شده با بررسی ابعاد مختلف منظر صوتی به ویژه در محیط های شهری به تجربیاتی اشاره شود که در این زمینه مطرح شده اند. همچنین نحوه ارزیابی کیفیت منظر صوتی با پایش های کمی، ارزیابی های کیفی و روش های ترکیبی مورد بررسی قرار گرفته است. مطالعات اخیر نشان می دهد که پایش های کمی به تنهایی معیار کاملی از ارزیابی مطلوبیت صوتی یک مکان ارائه نمی دهند. در این زمینه با توجه با ماهیت ادراکی صوت و عوامل مختلف موثر بر چگونگی درک محیط توسط انسان، می‌بایست جنبه های گوناگون ذهنی و ادراکی صوت اعم از زمینه های فرهنگی و اجتماعی، کیفیت بصری محیط و مولفه‌هایی کیفی از این دست مورد ارزیابی قرار گیرند. منظر صوتی با توجه به ماهیت دو وجهی عینی و ذهنی آن ، با در نظر گرفتن مولفه ها و شاخص های کیفی و کمی به صورت توامان، می تواند رویکرد جامع تری را در این مقوله پیش روی ما قرار دهد.