شهر سازی نوین و توسعه پایدار

مشکلات حومه نشینی در نیمه دوم قرن بیستم برای شهر های بزرگ حاد تر شد. مراکز شهری جمعیت خود را به نفع حومه ها از دست دادند ولی خود حومه ها نیز با مشکلاتی روبه رو بودند که جدایی شدید کاربری های اصلی، نبود امنیت و استفاده بیش از حد از اتومبیل شخصی و آلودگی و تخریب زیست محیطی از جمله این مسائل بود . برای ساماندهی وضعیت موجود شهر ها و حومه ها، شهرسازی نوین در اواخر قرن بیستم مطرح گشت. شهر‌‌سازی نوین یا نوشهرگرایی، به طور کلی یک طراحی شهری به روز با متریالها و فناوری های جدید است که سبک آن نو-سنتی‏neo-traditional) ) است؛ و اصالتاً با توسعه های مسکونی جدید مرتبط است. با این حال همواره بر توسعه درون بافت (infill development) و شهرسازی در ارتباط با حومه های موجود تاکید می‌نماید. و علاوه بر آن، آمیزه ای از سبکهای معماری، رشد هوشمند و نیرویی هدایتگر برای توسعه شهری در تمام مقیاس ها (بدون محدودیت مکانی و زمانی) است. که به محله های نسبتا پرتراکم، با قابلیت پیاده روی و کاربری مختلط شکل می دهد؛ و آنها را با یکدیگر ترکیب می‌کند. همانطور که می دانید الگوها، نظریات و نهضت های متنوعی را در حوزه برنامه ریزی و طراحی شهری ارائه نموده که منشاء خاص خود را دارد؛ و بنا به شرایطی راهکارهایی نیز برای آن مطرح می گردد. که تمامی این راهکارها راهی به سوی دستیابی به معیارهای توسعه پایدار شهری، فضاها و محلات می باشد که از لحاظ تئوریک و اجرایی، فراگیرتر است. در این پژوهش، به بررسی کلی از مفاهیم و اصول شهرسازی و توسعه پایدار، حفظ محیط زیست و فضای سبز شهری پرداخته شده است. و به طور خلاصه، تاریخچه ای از ایده های نخستین از معماران و طراحان فضای شهری برای به وجود آمدن شکل شهرهای نوین را ارائه نموده است.

New urban planning and sustainable development

Abstract Suburbanization problems became more acute in large cities in the second half of the twentieth century. Urban centers lost their population in favor of the suburbs, but the suburbs themselves also faced problems such as severe separation of main uses, lack of security and overuse of private cars, and pollution and environmental degradation. . To organize the current situation of cities and suburbs, new urban planning was introduced in the late twentieth century. New urbanism or neo-urbanism is generally an up-to-date urban design with new materials and technologies whose style is neo-traditional; And is originally related to new residential developments. However, it always emphasizes infill development and urban planning about existing suburbs. In addition, it is a mixture of architectural styles, smart growth, and the driving force for urban development at all scales (without spatial and temporal limitations). Which forms relatively dense neighborhoods, with the ability to walk and mixed-use; And combines them. As you know, it has presented various models, theories, and movements in the field of urban planning and design that have their origin; And according to the circumstances, solutions are proposed for it. All these solutions are a way to achieve the criteria of sustainable urban development, spaces, and neighborhoods, which are more comprehensive in theory and practice. In this research, a general study of the concepts and principles of urban planning and sustainable development, environmental protection, and urban green space has been done. In short, it presents a history of the first ideas of architects and designers of urban space to create the shape of new cities.