رهیافتی بیونیکی بر فرم سازه و مصالح فونداسیون جهت افزایش میزان تاب‌آوری در مقابل زلزله

مهم‌ترین مسئله در سازه ساختمان‌ها، تاب‌آوری آن در برابر نیروی زلزله است. انتخاب سیستم سازه‌ای و نوع فرم و مصالح فونداسیون که بتواند شکل‌پذیری، سختی و مقاومت کافی بر اساس مقررات معتبر تامین کند، در اولویت خواهد بود. در ساختمان ضد زلزله، پارامترهای سختی، شکل‌پذیری و مقاومت سازه‌ای با تغییر نوع بار جانبی به میزان نسبتاً زیادی تغییر می‌کند. بنابراین در این تحقیق سیستم سازه‌ای جدید توسعه‌یافته است که مبتنی بر معماری بیونیک و با الهام از درخت، عنکبوت و حلزون در 30 طبقه مدل‌سازی شده است. پس از محاسبه ضرایب زلزله بر روی سازه‌های ذکرشده توسط نرم‌افزار، بر اساس آیین‌نامه 2800 تحلیل استاتیکی و دینامیکی و استاتیکی غیرخطی بر روی سازه‌های 30 طبقه جدید انجام‌شده است. درنهایت پس از تجزیه‌وتحلیل 3 سازه موردمطالعه، مزایا و معایب وبرتری نسبی بار جانبی سه سیستم موردبررسی قرارگرفته است. در سازه‌ها بر اساس پارامترهای سختی، جابجایی نسبی، شکل‌پذیری و مقاومت در مقایسه با یکدیگر ذکرشده است. اهمیت این مقایسه در این است که بر اساس یافته‌های آن می‌توان بار جانبی مناسب سیستم را بر اساس خطر لرزه‌ای در محل ساخت‌وساز تعیین کرد. نتایج تحلیل فوق نشان می‌دهد که سازه‌های جدید، سختی بیشتری نسبت به سازه‌های 2گانه دارند، اما انعطاف‌پذیری آن کمتر از آن سیستم دوگانه است