تبیین شاخص‌های کالبدی محلات شهری پیاده محور با رویکرد نوشهرگرایی، نمونه موردی:محله زرگنده تهران

در دهه های اخیر مشکلات خاصی در زندگی شهری روزمره انسان به وجود آمده است. این مشکلات اغلب ناشی استفاده بیش از اندازه از فناوری مدرن بوده است. در نتیجه این روند، تعامل اجتماعی انسان ها با یکدیگر کمتر شد و روابط آنها با یکدیگر به حداقل ممکن رسید. حضور گسترده وسایل نقلیه، افزایش سرعت جابجایی در شهرها و همچنین رشد شتابان جمعیت شهری در دهه های اخیر، سبب شکل گیری ساختار شهرها بر اساس شبکه معابر سواره شده است. این امر نتیجه ای جز دگرگونی چهره شهرهاو حاکمیت سیستم‌های حمل و نقل سواره با پیامدهای سوء‌زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی را به دنبال نداشته است. همین مسئله موجب تهدید سلامت و نشاط و سرزندگی حیات شهروندان به ویژه در محلات شهری شده است. این در‌حالی است که عابر پیاده به عنوان مهم‌ترین شرکت کننده در تردد، بیشترین سهم را در شهر دارد و پیاده روی و حضور شهروندان در فضاهای عمومی، به شهر و محلات شهری تحرک، پویایی و سرزندگی خواهد بخشید.جنبش‌ها و رویکردهای مختلفی به بحث درباره پیاده و پیاده مداری، به عنوان رویکردی برای ارتقاء تعاملات‌اجتماعی، پرداخته‌اند. یکی از این رویکردها، نوشهرگرایی می باشد. این پژوهش با فرض، مطلوبیت پیاده‌مداری، به طرح سوالاتی مبتنی برشاخص‌های کالبدی محله و اعمال آن در محله زرگنده، به بارنشسته است. در مقاله پیش رو پس از بررسی رویکردهای پیاده مداری و نوشهرگرایی، شاخص ها و زیرشاخص های محلات پیاده محور تبیین و با استفاده از مدل ahp ضریب اهمیت آنها مشخص شده است. با نهایی شدن این شاخص ها، محله زرگنده به عنوان یکی از محلات قدیمی تهران، با این شاخص ها سنجیده و میزان پیاده مداری آن مشخص گردیده است و در انتهای مقاله پیشنهاداتی برای ارتقاء وضعیت شاخص‌ها در محله مورد مطالعه، ارائه گردیده است.

Defining physical indicators of neighborhoods with emphasis on pedestrian movement in New urbanism, Case study: Zargandeh neighborhood in Tehran

There have been recently particular problems in the everyday urban life. These problems are often due to over-utilization of modern technology. As a result of this process, the social interaction of humans became less and less interrelated with each other. The widespread presence of vehicles, the increased speed of urban transport and the rapid growth of urban populations in recent decades have led to the formation of urban structures based on a ride-on network. This has resulted in a change in the appearing of cities and the dominance of road transport systems with adverse environmental, economic and social consequences. The same issue has threatened the health and lives of citizens, especially in urban areas. Pedestrians, as the most important participant in the traffic, have the largest share in the city, and their walking and presence in public spaces will give mobility and dynamism to the city and urban areas.Various movements and approaches have discussed pedestrians and pedestrianism, as an approach to promoting social interactions. One of these approaches is neo-metropolitanism. This research is based on the assumption of the optimality of pedestranism, and asks questions based on the physical characteristics of the neighborhood and its application in Zargandeh neighborhood. In this article, after reviewing pedestrianism and neo-metropolitanism approaches, indices and sub-indices of pedestrian neighborhoods are explained and using the AHP model, their coefficient is determined. Having finalized these indices, Zargandeh neighborhood as one of the old neighborhoods of Tehran has been measured with these indices and its pedestrianism rate has been determined. Finally, some suggestions are made to improve the status of indicators in the study area.