بررسی معماری همساز با اقلیم در شهر شیراز با هدف بهینه سازی مصرف انرژی

امروزه توجه به شرایط آب و هوایی در طراحی ساختمانها به خصوص طراحی سنتی ساختمانها مشخص و روشن است. درواقع طراحی اقلیمی روشی است برای کاهش همه جانبه هزینه انرژی یک ساختمان. این تحقیق به منظور بررسی شرایط آسایش حرارتی شهر شیراز و کاربرد نور خورشید و جریان هوا در طراحی ساختمان صورت گرفته است. برای انجام این تحقیق از داده های هواشناسی ایستگاه سینوپتیک شهر شیراز در یک دوره زمانی 30 ساله(1977- 2006) استفاده شده است. برای بررسی شرایط آسایشی از نمایه بیکر و برودت باد استفاده شده است. جهت بررسی رفتار باد تغییرات سرعت باد در ارتفاع 5 متری محاسبه شده است انتخاب این ارتفاع به دلیل وجود پنجره ها و بازشوها برای تهویه هوا می باشد. و همچنین زاویه و جهت تابش نیز به صورت ماهانه استخراج شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد در شهر شیراز ماههای فصل سرد سال به دلیل برودت دمای هوا و خنک بودن شرایط نیاز به گرمایش داخل ساختمان دارند و در ماهای بهار و پاییز به دلیل وجود شرایط آسایشی امکان استفاده از هوای بیرون جهت ایجاد تعادل گرمایی با محدودیت مواجه نمی باشد. در فصل سرد سال جلوگیری از نفوذ هوای بیرون ضروری می باشد. در شهر شیراز با توجه به زاویه تابش خورشید در ماههای مختلف و با توجه به جهت تابش خورشید در هنگام طلوع و غروب، بهترین الگو جهت ساخت و ساز جنوب شرقی و جنوب غربی می باشد. در این جهات استفاده از حداکثر نور خورشید در فصل سرد امکان پذیر می باشد.