بررسی اکوتوریسم و معماری پایدار (طراحی بازارچه سنتی صنایع دستی در مازندران)

مفهوم پایداری نتیجه آگاهی بشر نسبت به مسائل محیط زیست می باشد. یکی از مهمترین اهداف توسعه پایدار، حفظ طبیعت و اصلاح نگاه به آن است که در غالب معماری پایدار مطرح شده و یکی از زیر مجموعه های آن با نام معماری بومی با هدف مطالعه بر بوم و بر، طایفه و فرهنگ مردمی و عامیانه، معماری روستایی و سنتی در این دوران مورد مطالعه و تحقیق قرار گرفته است. معماری بومی در این سرزمین توانسته بهترین هماهنگی را با محیط ایجاد کند و با استفاده از محدودیت ها و امکانات، بستر مناسبی برای زیست ساکنین منطقه فراهم سازد. معماری مازندران یکی از نمونه های موفق معماری بومی است که با هماهنگی کامل با طبیعت اطراف گویی جزیی از بستر و محیط طبیعی است که منجر به همسویی با اهداف پایداری شده است و مکان مناسبی برای جذب گردشگر داخلی و خارجی می باشد. به واسطه شرایط اقلیمی فوق العاده می توان در تمام فصل های سال میزبان گردشگران و به ویژه اکوتوریست ها باشد. از جاذبه ها در جذب گردشگران در میان ساخت و سازها، در طراحی بازارچه های سنتی می توان با استفاده از طراحی مناسب و بکارگیری انرژی های تجدیدپذیر، گامی در جهت اهداف پایداری برداشت. این پژوهش با هدف پاسخ به این سوال: که شاخص های معماری بومی در رابطه با رویکرد معماری پایدار در جهت طراحی بازارچه صنایع دستی چیست؟ با روش توصیفی تحلیلی و گردآوری اطلاعات به صورت اسنادی و کتابخانه ای انجام شد. نتایج حاصل از بررسی نشان داد که سه عامل اجتماعی-فرهنگی، زیست محیطی و اقتصادی به عنوان عوامل و اصول معماری پایدار اثرگذار است. . رسیدن به معماری پایدار در گرو شناخت معماری بومی ایران است که با تلفیق نکات برجسته بتوانیم به هر چه بهتر شدن معماری و پایداری در ایران دست پیدا کنیم و فقط تقلید صرف از معماری پایدار نمی تواند ضامن موفقیت ما در این عرصه باشد.