سنجش توسعه پایدار شهری و اصول معماری ایرانی

مفاهیم و اصول معماری ایران و مفاهیم معماری پایداری مشابهت هایی دارند که قابل بررسی است. توسعه پایداری معماری چه به عنوان عمل خلق فضای انسانی و معماری پایدار « مفهوم تنظیم رابطه انسان و محیط فیزیکی و چه به عنوان محصول این فرآیند، همواره با محیط پایدار درآمیخته و در یک چهارچوب کلی می توان از تعبیر خلق محیط پایدار انسان ساخت برای آن استفاده کرد. نیل به پایداری محیط کالبدی انسان ساخت به عنوان بخشی ازمحیط زیست انسانی و دربرگیرنده و سامان دهنده فعالیت های اقتصادی و اجتماعی، در گرو برقراری حالت تعادل پویا میان فضای کالبدی انسانی، محیط فراگیر و کاربران فضاست. پویایی این تعادل در نحوه پاسخ گویی و کنش مندی محیط کالبدی به خواست ها و نیازهای کاربران و نیز شرایط متغیر محیط فراگیر است. در پایان این نوشتار طی یک بررسی تطبیقی به مقایسه مفاهیم،اصول و ویژگی های معماری پایدار پرداخته شده است. حاصل این بررسی تطبیقی دستیابی به مفاهیم و ویژگی های مشترک است که قابل کشف و بازشناسی است؛ استخراج این اصول وویژگی های پایدار از تاریخ معماری ایرانی، رهیافت های نظری وحتی گاهی روش های کاربردی را برای معماران معاصر ایرانی به ارمغان خواهد آورد که با تکیه بر چنین تجربیاتی می توان هم معماری پایدار را با معماری بومی و ایرانی تبیین کرد و هم هویت از دست رفته معماری اصیل ایرانی را دوباره بازیابی نمود.