سنجش میزان آسیب‌پذیری نواحی شهری در مقابل خطر زلزله احتمالی با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی (Gis ) مطالعه موردی: هسته مرکزی شهر اردبیل

شکل گیری و رشد سکونتگاه های شهری دلایلی از جمله ساخت و سازهای شتابان و خارج از عرف ساختمانی از مسائل تهدید کننده برای اجتماعات ساکن در آن ها محسوب می‌شود و از آن جایی که خطر زمین لرزه در اغلب مناطق ایران، سکونتگاههای شهری از جمله سکونتگاه های بافت فرسوده شهری را تهدید میکند بررسی سنجش و تحلیل میزان آسیب پذیری این سکونتگاه ها در مقابل خطر وقوع زمین لرزه های احتمالی برای به کارگیری اصول مدیریت بحران در مقیاس محله ای ضروری است. در این راستا پژوهش حاضر با هدف سنجش میزان آسیب پذیری هسته مرکزی شهر اردبیل در مقابل خطر زلزله احتمالی تدوین گردیده است. برای ارزیابی میزان آسیب‌پذیری سکونتگاه‌ها از سه پارامتر عوامل کالبدی، فاصله از عوامل طبیعی و زیرساخت‌های حیاتی و عوامل اجتماعی استفاده شده است. برای مقایسات زوجی مربوط به پارامترهای مورد مطالعه از مدل تحلیل شبکه ایanp در محیط نرم افزار super decision استفاده شده است. همچنین از قابیلت‌های تجزیه و تحلیلی arcgis جهت همپوشانی و تهیه نقشه های میزان آسیب‌پذیری استفاده شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که به لحاظ آسیب پذیری، منطقه 1 شهر اردبیل از لحاظ معیار کالبدی بیشترین میزان آسیب پذیری را با73 درصد به خود اختصاص داده است که این منطقه هسته اولیه و تاریخی شهر اردبیل را شامل میشود و دارای سازه های ضعیف و با کیفیت نامناسب می باشند.