بررسی و ارزیابی میزان پتانسیل توان گردشگری استان اردبیل (مطالعه موردی: بخش‌های کورائیم، لاهرود، فیروزآباد)

رقابت‌پذیری یکی از مولفه‌های اساسی توسعۀ گردشگری شهرهاست که می‌تواند به توسعۀ عمومی گردشگری کشور نیز منجر شود. محدوده‌های مورد مطالعه این تحقیق مناطق ژئوتوریستی لاهرود، کورائیم و فیروزآباد می‌باشند. هدف از این پژوهش ارزیابی توان ژئوتوریستی و تحلیل رقابت‌پذیری مناطق گردشگری مورد مطالعه می‌باشد. روش این تحقیق از نوع کاربردی، تحلیلی و مقایسه‌ای می‌باشد که در این تحقیق از مدل دینامیکی هادزیک جهت ارزیابی توان گردشگری و از مدل پاوولوا جهت ارزیابی توان رقابت‌پذیری مناطق ژئوتوریستی استفاده شده است. ارزش و اهمیت مناطق ژئوتوریستی در مدل هادزیک به وسیله سه شاخص ارزش علمی، ارزش‌های مازاد و میزان آسیب‌پذیری مناطق برآورد می‌شود و در مدل پاوولوا از نظر عوامل مثبت و منفی، توان رقابت‌پذیری مناطق برآورد می‌شود. در مدل دینامیکی با استفاده فرمول حجم نمونه کوکران تعداد کارشناس و گردشگر مشخص شده است که از پرسش‌نامه از 40 بازدیدکننده و 15 کارشناس جهت ارزیابی توان ژئوتوریستی منطقه مورد مطالعه استفاده گردید. نتایج حاصل نشان می‌دهد که توان ژئوتوریستی مناطق لاهرود برابر 8/38، فیروزآباد برابر 16/36، و کورائیم 18/59 می‌‍‌‌‌باشد که توان ژئوتوریستی لاهرود و فیروزآباد متوسط و تفاوت زیادی با همدیگر ندارند ولی منطقه کورائیم دارای توان ژئوتوریستی خوبی است. هم‌چنین برای ارزیابی رقابت‌پذیری مناطق مورد مطالعه نتایج به‌دست آمده از تجزیه و تحلیل عوامل مثبت و منفی نشان‌دهنده این است که نتایج نهایی ارزش عددی مناطق لاهرود برابر 15/1، فیروزآباد برابر 19/1 می‌باشند که دارای رقابت‌پذیری رضایت‎بخش و منطقه ژئوتوریستی کوراائیم با مقدار 41/1 دارای رقابت‌پذیری خوب و مناسبی می‌باشد. بنابراین نتیجه‌گیری می‌شود که منطقه گردشگری کوراائیم از نظر رقابت‌پذیری نسبت به سایر مناطق گردشگری مورد مطالعه پتاسیل‌های مناسبی برای جذب گردشگر را به خود اختصاص داده است.