تبیین نقش فناوری های نوین معماری در دستیابی به توسعه پایدار

امروزه توسعه پایدار به دلایل بسیاری از جمله تغییرات اقلیمی و کاهش روز افزون منابع انرژی و آسیب های ناشی از فعالیت بشر به محیط در کانون توجه جهانی است. با توجه به این که تمام مردم جهان به طور مستقیم و غیر مستقیم با ساخت و ساز سروکار دارند و حدود 40 درصد از منابع انرژی در صنعت ساختمان سازی مصرف می شود باید فعالیت های این صنعت را با دیدگاه های توسعه پایدار بازنگری نمود. به کارگیری فناوری های نوین در معماری نیز از مباحثی است که در زمینه توسعه پایدار از جمله معماری پایدار بسیار مورد توجه است. معماری پایدار نیز به عنوان شاخه مهمی از معماری عصر حاضر، درمقابله ی با اثرات سوء پیشرفت تکنولوژی و صنعتی شدن جوامع، راهکارهای را جهت کاهش آسیب رسانی صنعت ساخت و ساز بر محیط زیست ارائه کرده و بناهایی نوین و همساز با طبیعت را عرضه می کند. لازمه دست یافتن به چنین بناهایی، به کار گرفتن فناوری های نوین در معماری و بهره گیری از تکنولوژی در راستای تولید مصالح هوشمند و متریال های نوینی است که رفتار اکولوژیک ساختمان را در جهت مدیریت هوشمند انرژی پیش می برد، و این به معنای بکارگیری مصالحی است که به بهترین شکل، خود را با تغییرات محیطی تطبیق می دهند. این مقاله، پژوهشی در خصوص فناوری های نوین معماری و مواد و مصالح هوشمند که در طراحی معماری پایدار به خدمت گرفته می شوند و در نهایت بررسی چگونگی عملکرد این فناوری ها در معماری و ساختمان می باشد. روش این پژوهش به صورت کیفی و توصیفی - تحلیلی بوده و اطلاعات مورد استفاده از طریق مطالعات کتابخانه ای و اسنادی می باشد و هدف آن تبئین نقش فناوری های نوین معماری در توسعه پایدار و کمک به تحقق اهداف توسعه پایدار در طراحی معماری است.