تحلیلی بر نقش صنایع دستی در توسعه گردشگری پایدار شهری (مطالعه موردی: شهر نور و چمستان)

گردشگری میراث فرهنگی، یکی از مهم ترین شاخه های گردشگری فرهنگی است و صنایع دستی، نمونه بارزی از جاذبه های میراث فرهنگی محسوب می شوند و جاذبه های منحصربه فرد هر منطقه از مهم ترین عوامل جذب گردشگر است که باعث توسعه اقتصادی جامعه میزبان میباشد. صنایع دستی کشور ایران، به لحاظ تنوع، در راس همه کشورهای جهان قرار دارد، از این رو، اغلب کشورهای در حال توسعه و همچنین توسعه یافته به این بخش به عنوان یکی از بخش های مهم اقتصادی و فرهنگی توجه ویژه ای دارند. هدف کلی از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر صنایع دستی بر توسعه گردشگری پایدار در شهر های نور و چمستان است. این پژوهش از نظر ماهیت، کاربردی و از نظر گردآوری داده ها، توصیفی-تحلیلی است. در این پژوهش از کارشناسان و صاحب نظران مرتبط با صنعت گردشگری و گردشگرانی که از صنایع دستی روستاهای شهرستان نور استفاده کردند، بهره برده و از نمونه آماری که شامل اساتید، فعالان صنایع دستی، مدیران و کارشناسان میباشد ، پرسشنامه ای جمع آوری شده است. میزان پایایی تحقیق با آلفای کرونباخ آزمون شده است و داده های پژوهش، از روش نمونه گیری کوکران انتخاب شده، که با استفاده از نرم افزار spss تحلیل شدند. نتایج مطالعه نشان داد که همه مولفه های اصلی از دیدگاه گردشگران در وضعیت نامطلوبی قرار دارند که با جایگاه گردشگری شهر نور و چمستان متناسب نیست. بر اساس دیدگاه گردشگران، هویت و اصالت بومی در کالبد صنایع دستی عرضه شده کمتر دیده می شود و بنابراین، پیشنهاد می شود که اداره های میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در شهرهای مختلف استان نظارت بیشتری بر نحوه عرضه داشته باشند و با فرهنگ سازی و مدیریت از ورود محصولات مشابه خارجی به داخل کشور جلوگیری کنند تا این هنر در استان مازندران دوباره رونق گیرد و زمینه را برای توسعه جوامع محلی و پویایی اشتغال فراهم کند.