ارتقای کالبدی فضای شهری با هدف بهبود تعاملات اجتماعی (نمونه موردی آرامگاه نادرشاه افشار)

دستیابی به یک فضای شهری مناسب و موفق نیازمند میزان استفاده از آن و حضور مخاطبان در آن فضا است. به عبارتی معماری باید دنبال افزایش تعامل اجتماعی و ارتباط مردم با یکدیگر باشد. فضاهای عمومی مانند میدان‌های شهری و بازارها، به عنوان عرصه‌ای جهت ارتباطات اجتماعی بوده‌اند. بنابراین شرط اساسی برای اینکه یک فضای عمومی، فضای شهری تلقی شود این است که در آن تعاملات و تقابل اجتماعی و عموم را گردهم آورد، صورت گیرد. علاوه بر این، فضاهای باز در ایجاد حس اعتماد و اطمینان به مردم کمک می‌کرده است و باعث افزایش حس همبستگی و تعلق در مردم می‌شوند. اما اکنون، پیشرفت صنعت، تغییر مقیاس از انسان به ماشین و شتاب زدگی در زندگی موجب شده این فضاها کیفیت تاثیرگذار گذشته را نداشته باشند. از این رو توجه به ارتقا کیفیت و افزایش فعالیت‌ها و ارتقای تعاملات ضرورت دارد. با توجه به اهمیت موضوع، پژوهش‌های زیادی با هدف شناسایی عوامل موثر بر ارتقا تعاملات اجتماعی در فضاهای شهری صورت گرفته است. روش تحقیق در این پژوهش به صورت منابع در دسترس، مطالعات کتابخانه‌ای و توصیفی-تحلیلی می‌باشد. فرضیه پژوهش بر این است که از طریق فرم معماری و افزایش کیفیت‌های کالبدی بتوانیم تعاملات اجتماعی را در محیط‌های عمومی افزایش داده و به کیفیت زندگی افراد بهبود ببخشیم. پژوهش حاضر ویژگی‌های محیطی و عوامل موثر بر بهبودی تعاملات اجتماعی را بررسی می‌کند و نتایج حاصل را با هدف ارتقا تعاملات اجتماعی و بهبود کیفیت در آرامگاه نادرشاه در شهر مشهد ارائه می‌دهد. نتایج این پژوهش حاکی از آن دارد که 1- عوامل کالبدی محیط،2- مخاطب در فضا و سایر افراد حاضر در محیط، فاکتورهایی هستند که بر میزان کیفیت و کمیت تعاملات اجتماعی تاثیرگذار می‌باشند.