بررسی زمینه گرایی در معماری مسکونی شهر بروجرد

با وجود اینکه امروزه ساخت وساز به سمت جهانی شدن پیش می رود، هنوز در مناطق مختلف معماری بومی به طور عمیق توسط متخصصین بررسی می شود. تکنولوژی مدرن در عرصه های مختلف معماری معاصر ایران، از تفکر گرفته تا فرآیند طراحی و ساخت و در نهایت در اثر نهایی حضور جدی دارد و آثار خود را در فضاها و اشکال معماری معاصر نمایان ساخته، اما از تاثیرات آن غفلت شده و بدان به مثابه ابزاری خنثی و بی اثر نگریسته شده و این درحالی است که اثر تفکر تکنولوژی مدرن حتی بر شیوه آموزش معماری نیز آشکار است. در این پژوهش به دنبال پاسخگویی به این سوال هستیم که راهکارهای طراحی معماری بوم گرا و مفهوم سکونت در خانه های بروجرد چه بوده است ؟ روش تحقیق در پژوهش حاضر، شامل مراحل جمع‌آوری اطلاعات، تهیه ابزار تحقیق، دسته بندی داده‌ها، تجزیه و تحلیل داده‌ها بر اساس شیوه توصیفی تحلیلی بود. در گام بعد نتایج صورت گرفته در خصوص منطقه گرایی با هدف و ارتباط آن با محیط های مسکونی و فضاهای قابل سکونت و همچنین محیط‌های کالبدی مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج حاصل از تحقیق حاضر تدابیر طراحی معماری در معماری سنتی بروجرد همچون جهت دهی به ساختمان به گونه ای که بتوان حداکثراستفاده ازانرژی تابشی رادریافت کرد، استفاده ازمصالح باضریب انتقال حرارتی کم، استفاده ازمصالح بارنگ تیره، استفاده ازدیوارهایی باعایق حرارتی، استفاده اززیرزمین، بزرگترکردن ابعاد پنجره های جنوبی برای استفاده بیشتر از تابش آفتاب درزمستان، استفاده ازحوض وجریان آب به لحاظ تامین رطوبت درتابستان، جهت دهی مناسب به ساختمان وجلوگیری از بادهای مزاحم، استفاده ازدرختان برگ ریزبه لحاظ بهره مندی ازسایه ی آن درتابستان واستفاده ازتابش آفتاب درزمستان، شفاف نمودن سطح جنوبی بنا واستفاده ازدید و منظرجنوبی بود.