تاثیر پوشش گیاهی در تامین آسایش اقلیمی با رویکرد معماری منظر

امروزه با افزایش دما و گرم شدن کرۀ زمین و نزدیک بودن ایران به خط استوا، نیازبه تعدیل دما و بهترشدن دمای محیط و ایجاد فضای باز با رویکرد آسایش حرارتی بیشتر از پیش احساس می شود. یکی از راهکارهای ایجاد آسایش اقلیمی، پوشش گیاهی و سایه اندازی طبیعی با درختان و گیاهان می باشد. ایجاد سایۀ طبیعی که همان استفاده از گیاهان و درختان است، سبب کاهش شدت نور خورشید شده و سایه در سطح زمین سبب کاهش دما و تعدیل دمای محیط می گردد. در مناطق گرم و خشک کشورمان به علت بالا بودن درجۀ حرارت لزوم توجه به آسایش حرارتی در فضاهای باز شهری دو چندان می شود، که این امر در سایۀ بهره گیری از آسایش اقلیمی مهیا می شود. پوشش گیاهی رایج ترین راهکار برای بهبود شرایط حرارتی در شهرها است. هدف از این پژوهش بررسی نقش پوشش گیاهی در ایجاد سایه و به تبع آن تامین آسایش اقلیمی در فضای باز شهری می باشد.