اثر گونه و مکان کاشت و برهم کنش آن‌ها بر میزان گاز تولیدی به روش برون تنی چهار گراس مرتعی

این مطالعه به‌منظور بررسی تاثیر ژنوتیپ و مکان کشت و برهم کنش آن ها بر میزان گاز تولیدی به روش برون تنی در 4 گونه برتر فسکیوی بلند، علف پشمکی، علف باغ و علف قناری در مرحله رشد رویشی انجام شد. آزمایش در قالب کرت خرد شده در مکان در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در گلخانه و مزرعه تحقیقاتی پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی تبریز در سال 1400 انجام شد. تولید گاز با روش آزمون گاز بر روی 200 میلی گرم از هر نمونه در ساعت های مختلف انکوباسیون انجام شد. نتایج نشان داد گونه های مورد بررسی بر تولید گاز تاثیر معنی دار داشتند (0.05>p). بیشترین میزان گاز تولیدی در ساعات 24 و 48 پس از انکوباسیون در گونه علف پشمکی (به ترتیب 68/46 و 76/58 میلی لیتر) و کمترین آن در گونه های فسکیوی بلند (به ترتیب 37/37 و 95/53 میلی لیتر) و علف باغ (به ترتیب 54/38 و 96/50 میلی لیتر) بود. میزان گاز تولیدی در تمام ساعات پس از انکوباسیون در گونه های کشت شده در مزرعه بالاتر از گونه های کشت شده در گلخانه بود (0.05>p). برهم کنش ژنوتیپ در مکان کشت بر تولید گاز وجود داشت (0.05>p). میزان تولید گاز در 12 ساعت پس از انکوباسیون در گونه های علف پشمکی و علف قناری کشت شده در مزرعه (به ترتیب 87/27 و 39/26 میلی-لیتر) بیشتر بود. تولید گاز در ساعات 24 و 48 پس از انکوباسیون در گونه علف پشمکی کشت شده در مزرعه (به ترتیب 65/50 و 62/64 میلی لیتر) بیشتر بود. در 72 و 96 ساعت پس از انکوباسیون بالاترین میزان گاز تولیدی در گونه های علف پشمکی و علف قناری کشت شده در مزرعه (به ترتیب96/69 و 10/65؛ 57/71 و 88/66 میلی لیتر) بود.