مقایسه‌ی توان بافری تعدادی از بافرهای مختلف برای بهبود هضم و تخمیر جیره‌های پرکنسانتره‌

آزمایش حاضر با هدف بررسی تاثیر استفاده از بافرهای مختلف شیمیایی برای بهبود قابلیت هضم و تخمیر جیره‌های پرکنسانتره بره‌های پرواری انجام شد. مقدار 5/1 درصد از چند بافر شیمیایی به جیره‌ی حاوی 70 درصد کنسانتره + 30 درصد علوفه اضافه شد و قابلیت هضم و تخمیر آن ها با استفاده از روش تولید گاز اندازه‌گیری شد. تیمارهای آزمایشی شش تیمار شامل 1- جیره‌ی شاهد یا جیره‌ی پایه (فاقد افزودنی)، 2- بنتونیت سدیم، 3- بیکربنات سدیم 4- اکسید منیزیم 5- زئولیت 6- سدیم سسکوئی کربنات بودند. اثر تیمارهای آزمایشی بر فراسنجه‌های تولید گاز معنی‌دار بود. پتانسیل و نرخ تولیدگاز، عامل تفکیک، تولید توده‌ی زنده‌ی میکروبی و ماده‌ی آلی واقعاً تجزیه شده معنی‌دار بود (05/0>p). پتانسیل تولیدگاز در همه‌ی تیمارهای حاوی بافر بیشتر از شاهد بود (05/0>p). تیمار شاهد کمترین و تیمار بیکربنات سدیم بیشترین تولید توده‌ی زنده‌ی میکروبی را داشت (05/0>p)، اما بین تیمارهای بافری اختلافی وجود نداشت. ماده‌ی آلی واقعاً تجزیه-شده در همه‌ی تیمارها بیشتر از تیمار شاهد بود؛ اما فقط اختلاف تیمار بنتونیت سدیم، زئولیت و بیکربنات سدیم با شاهد معنی‌دار بود (05/0>p). در کل، نتایج آزمایش حاضر نشان داد که استفاده از بافرها، باعث بهبود شرایط هضم و تخمیر جیره‌های پرکنسانتره شد و توان بافری بافرهای ارزان قیمتی، نظیر بنتونیت سدیم و زئولیت با توان بافری بافرهای گران قیمت بیکربنات سدیم و سدیم سسکوئی کربنات قابل رقابت بود.

Comparison of the buffer capacity of a number of different buffers to improve the digestion and fermentation of high concentrated diets

The present experiment was conducted to investigate the effect of using different chemical buffers to improve the digestibility and fermentation of high concentrated diets for fattening lambs. 1.5% of several chemical buffers were added to the diet containing 70% concentrate + 30% forage and their digestibility and fermentation were measured using the gas production method. The six experimental treatments including: 1- control diet or basic diet (without additives), 2- basic diet + 1.5% sodium bentonite, 3- basic diet + 1.5% sodium bicarbonate 4- basic diet + 1.5% The percentage of magnesium oxide was 5- basic diet + 1.5% zeolite 6- basic diet + 1.5% sodium sesquicarbonate. The effect of experimental treatments on gas production parameters was significant. The potential and rate of gas production, partitioning factor, microbial biomass production, and truly degradable organic matter were significant (P<0.05). Gas production potential was higher in all treatments containing buffer than the control, but there was no difference between treatments containing buffer (P<0.05). For the partitioning factor, except for the treatment containing sodium bicarbonate, other treatments had no difference from the control. The control treatment had the lowest and the sodium bicarbonate treatment had the highest microbial biomass production (P<0.05), but there was no difference between the buffer treatments. The truly degradable organic matter in all buffer treatments was more than the control treatment; but only the difference between sodium bentonite, zeolite, and sodium bicarbonate treatment was significant (P<0.05). In general, the results of the present experiment showed that the use of buffers improved the digestion and fermentation conditions of high concentrated diets, and the buffering power of inexpensive buffers such as sodium bentonite and zeolite was competitive with the buffering power of expensive buffers such as sodium bicarbonate and sodium sesquicarbonate.